Benigno (Javier Cámara) jest pielęgniarzem, samotnym maminsynkiem, głęboko zadurzonym w pięknej balerinie Alicii (Leonor Watling). Alicia wskutek wypadku samochodowego zapada w śpiączkę na cztery lata. Benigno jest przy niej dzień i noc, nie przestaje do niej mówić, uważa bowiem, że to jej pomoże. Równolegle do tej miłosnej historii Almodóvar tworzy na ekranie historię pary dwojga ludzi - torreadorki Lydii (Rosario Flores) i dziennikarza Marco (Darío Grandinetti), który po swoich wzlotach i upadkach w filmie odnajduje swoją drugą połówkę...
Pewnego dnia Benigno wybiera się na balet i dziwi się widząc mężczyznę płaczącego ze wzruszenia na siedzeniu obok. Miesiąc później Benigno spotyka tego mężczyznę w szpitalu. Nazywa się Marco i jest partnerem Lydii, kobiety, która zapadła w śpiączkę po tym, jak zaatakował ją byk. Tragedia jest punktem spójnym, w jej wyniku tworzy się prawdziwa, męska przyjaźń.

Kurtyna w teatrze podnosi się. Wystawiane jest przedstawienie Piny Bausch "Cafe Müller". Na widowni siedzą koło siebie dwaj mężczyźni. Nie znają się. To Benigno (młody pielęgniarz) i Marco (czterdziestoparoletni pisarz). Na scenie dwie kobiety poruszają się w rytmie "The Fairy Queen" Henry Purcella. Pomimo ciemności, Benigno widzi łzy płynące po twarzy Marco. Chciałby mu powiedzieć, że on także jest bardzo wzruszony, nie ma jednak odwagi. Jakiś czas potem obaj mężczyźni znowu się spotykają, tym razem w szpitalu, gdzie pracuje Benigno. Lydia, dziewczyna Marco, która jest zawodowym torreadorem, po wypadku na arenie znajduje się w stanie śpiączki. Benigno natomiast opiekuje się Alicią, młodą uczennicą szkoły baletowej, także pogrążoną w śpiączce. Kiedy Marco przechodzi obok pokoju Alicii, Benigno nie waha się go zaczepić. To początek wyjątkowej przyjaźni… Losy tych czterech bohaterów rozbiegają się we wszystkich kierunkach – w przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, prowadząc ich ku nieznanemu przeznaczeniu.