Zacznijmy od tego, że cały film był napisany w trakcie rozwodu Cronenberga i jest właśnie jego alegorią. Mnie się wydaje, że ostatnia scena, gdy w Candy okazuje się manifestować psychoplazmoza jest metaforą tego, że w rozwodzie (w kwestii chociaż przyznania prawa opieki nad dzieckiem) faworyzowana jest właśnie matka, która zabiera z sobą wszystko Końcowa scena była jedynie pyrrusowym zwycięstwem mężczyzny (które może da pozorny tymczasowy spokój), ale blizny psychiczne są nieodwracalne i pozostaną na zawsze + to matka ostatecznie tryumfuje, zabierając swoje "należne". Cronenberg potwierdza to, że w 5-10 sekundowej scenie potrafi przekazać więcej niż inni w 120 minutach.