Film o tym jak kobiece strachy o dzieci i ich pewność intuicyjnych osądów mogą doprowadzić do nieszczęścia. Wystarczyło parę słów dziecka, żeby zrujnować życie normalnego człowieka. Nakręcona spirala nawet na koniec działa na zasadzie "może niewinny, ale smród pozostał". Ludzie wolą wierzyć w swoje strachy, widzieć w drugim zło, niż dokładnie sprawdzić, rozważyć za i przeciw. "Nie sądźcie o będziecie sądzeni". Symptomatyczne, że film jest w koprodukcji duńsko-szwedzkiej, gdzie kult bezpieczeństwa jest realizowany do przesady i wykroczył poza granice rozsądku. Aż dziw, że nikt nie oskarżał bohatera o podtarcie pupy chłopcu. U nas też to wchodzi do przedszkola, gdzie panie chcą, żeby dzieci same podcierały pupy, by uniknąć oskarżeń. Paranoja