To chyba pierwsza Twoja wypowiedź z którą w 100% się zgadzam.

Dziękuję za podbicie wątku.

A ja sie nie zgadzam. W Polowaniu jest tyle absurdow, ze o realizmie nie ma mowy. Film nie jest zly, ale tez nie tak dobry jakby na to wskazywaly opinie. Przeceniony obraz z niedoboru produkcji tego typu.

"W Polowaniu jest tyle absurdow"

Wprawdzie oglądałem dawno, ale wymień trzy absurdy, to przy najbliższej powtórce sprawdzę.

Zachowanie dyrektorki przedszkola, ktora ucieka z budynku przed Lucasem. Zamiast porozmawiac, wysluchac jego wersji.
Idiotyczne ,,badanie" psychologa.
Automatyczne odwrocenie sie niemal calej spolecznosci od dotad lubianego jej czlonka. Gdyby dotyczylo dziwaka, nielubianego odludka, mozliwe, ze ktos podchwycilby pretekst. Ale i tak bylby to raczej lokalny huligan. Reszta co najwyzej odwracalaby glowe z niechecia, cos tam napyskowala, plotkowala za plecami. W przypadku jednak lubianej dotad osoby ludzie nie dowierzaja: ,, Nie mozliwe, taki porzadny czlowiek, dobry zawsze powiedzial", itp;
Nie mowiac o skatowaniu w bialy dzien przez kilku ,,normalnych" czlonkow spolecznosci w supermarkecie, czy zabiciu psa. Jeszcze w Skandynawii, gdzie ludzie maja odpal na punkcie praw zwierzat. Swojego czasu w Danii dyskutowano ( nie pamietam dobrze) cos o zakazie wrzucania rybek akwariowych do toalety. W Szwecji nie wolno ryzu na slubach rzucac- ze wzgledu na ptaki.
Niewatpliwym plusem filmu jest fakt, ze budzi emocje. Opowiada o pewnym problemie. Gra Mikulsena- pokazanie popadania w zalamanie zaszczutego czlowieka. Jednak w moim odczuciu cos nie do konca wyszlo z dopracowaniem. Stad niektore tanie, majace chwytac za serce zagrywki. Zeby widz nie mial watpliwosci co powinien czuc. Ja sie na to nie biore.

Nie widzę w tym, co wymieniłaś żadnych "absurdów"; najwyżej nieco przesadne nagromadzenie tego, co zwyczajnie się w takich sytuacjach "szczucia" zdarza. Także u nas, także dziś.

Cytat z wypowiedzi "zaszczutego" z dzisiejszego Onetu. Człowiek też nie jakiś anonimowy czy nielubiany odludek. Środowisko postępowe, niby racjonalne i tolerancyjne. Dowody jak na razie mniejsze niż w wypadku Lucasa itp. itd.

"Moje życie zawodowe zostało anulowane w ciągu 15 minut. Zasada domniemania niewinności? Istnieje, ale tylko w teorii. Łudziłem się, że ludzie wstrzymają się z ferowaniem wyroku. Naiwnie.

Boli mnie zachowanie mojego własnego środowiska. Razem chodziliśmy na marsze, by krzyczeć "wolne sądy" i domagać się sprawiedliwego traktowania każdego człowieka. Ładnie to brzmi, w teorii. W praktyce wiele osób nie dało mi prawa do obrony. Oskarżenie stało się wyrokiem. Przeraża mnie gotowość ludzi do dołączania do nagonki bez próby sprawdzenia, czy oskarżony ma coś do powiedzenia na swoją obronę."

Nie wiem o czym piszesz, kogo cytujesz. Zauwaz jednak, ze nagonka nie jest tym samym czym lincz. Taki pokazano w filmie. W bialy dzien, w miejscu publicznym.
Do tego zabicie psa. To wszystko w znanym ze swojej powsciagliwosci i opanowania spoleczenstwie skandynawskim. Dla przykladu przypomnij sobie jak potraktowano Brejvika, ktory zamordowal blisko 80 nastolatkow.
Zupelnie osobiscie razi mnie, ze film wywoluje nienawisc do dzieci. Gdy wchodze tu i czytam jak ktos pieciolatke nazywa ,,suka", to mi sie slabo robi.
Z filmow o nagonce i zaszczuciu o wiele bardziej podoba mi sie "Nedzne psy". Szczegolnie oryginalna wersja.

"Nie wiem o czym piszesz, kogo cytujesz."

Nie wierzę, że nie umiesz posługiwać się Google.

"Zauwaz jednak, ze nagonka nie jest tym samym czym lincz. Taki pokazano w filmie. W bialy dzien, w miejscu publicznym. Do tego zabicie psa. To wszystko w znanym ze swojej powsciagliwosci i opanowania spoleczenstwie skandynawskim."

Bo chodziło o dziecko, co wyzwala dużo silniejsze emocje i był łatwy bezpośredni kontakt z domniemanym sprawcą. Takiego możliwego kontaktu nie było w wypadku Breivika, więc to Twój przykład jest absurdalny. Nie było tak, że Breivik został np. wypuszczony za kaucją, poszedł sobie do sklepu, a wszyscy tylko powściągliwie go omijali.

Nie znam wypowiedzi skandynawskich widzów czy recenzentów. Jeśli tamtejsi krytycy masowo pisali o zdarzeniach w tym filmie jako o czymś, co nie mogłoby się zdarzyć w powściągliwej Skandynawii, to poproszę o linki. Na razie prezentujesz swoje wyobrażenia i domagasz się, bym przyjął je na wiarę.

I slusznie nie wierzysz. Nie wiem tylko po co ta zlosliwosc(?).
Niczego sie nie domagam. Przedstawiam wlasne zastrzezenia co do filmu.
Chodzi o dziecko jednak cala sprawa zostala poprowadzona w tak irracjonalny sposob, ze ja w to nie dowierzam. Dzieci czesto cos palna, bo gdzies zaslysza, podejrza. Doswiadczony pedagog w pracy z dziecmi dobrze o tym wie. Tym bardziej psycholog.

"Chodzi o dziecko jednak cala sprawa zostala poprowadzona w tak irracjonalny sposob, ze ja w to nie dowierzam. Dzieci czesto cos palna, bo gdzies zaslysza, podejrza. Doswiadczony pedagog w pracy z dziecmi dobrze o tym wie. Tym bardziej psycholog."

To poczytaj może do jakich wariactw prawnych dochodzi w tego typu sprawach. Sprawa nieco inna, ale w niej przecież też wypowiadali się liczni biegli, doświadczeni, z patentami. Absurd goni absurd. Jeśli więc podejście w filmie wydało Ci się absurdalne, to znaczy właśnie, że było ono realistyczne :-)

http://www.newsweek.pl/polska/boguslaw-sobczuk--ojciec-zlotousty,91231,1,1.html

Z tego artykulu wynika, ze facet padl ofiara intrygi doroslej osoby- bylej partnerki.

Ale biegli jak najbardziej badali dziecko, jego prawdomówność itp., gdyż jego słowa były - jak w filmie - jedynym dowodem.

Matka mogla manipulowac dzieckiem. Co ma mowic i jak.

W filmie też dzieckiem manipulowano.

W filmie pokazano dziewczynke, ktora jednorazowo cos palnela- jak to dziecko. Potem zaraz o tym zapomniala. Nastepnie irracjonalne zachowanie psychologa.
Poza tym w pewnej scenie Klara przychodzi do Lucasa. Ktora ofiara pedofila by sie tak zachowala?? Nawet dorosla osoba po gwalcie panicznie boi sie spotkania ze swoim oprawca, np. podczas rozprawy w sadzie.
Tu nikt nie mial interesu w tym, aby Lucas okazal sie winny. W przedstawionym przez Ciebie przypadku interes miala matka chlopca, ktora szukala zemsty na bylym partnerze. Jednak samo zenie aktora w to nie dowierzalo, gdzie potwierdza sie co wyzej napisalam o reakcji ludzi w pofobnych sytuacjach.
Polowanie mnie do konca nie przekonuje. O wiele bardziej poruszyl mnie francusko belgijski obraz "Winny" z 2011r.

samo otoczenie aktora*

"Poza tym w pewnej scenie Klara przychodzi do Lucasa. Ktora ofiara pedofila by sie tak zachowala??"

No ale przecież my (widzowie) wiemy od początku, że Lucas jest niewinny. Natomiast z zewnątrz można (jak się chce) wyjaśnić sobie wszystko. Na przykład "syndromem sztokholmskim" u ofiary. Co zresztą nie jest wydumane. Molestowane dzieci często bronią tych, którzy je molestowali, bo są przeświadczone, że to one zawiniły i coś zrobiły nie tak. Dorosły to jednak dla małego dziecka wielki autorytet.

"Tu nikt nie mial interesu w tym, aby Lucas okazal sie winny."

A kto ma w Krytyce Politycznej interes, by robić nagonkę na tego Dymka? Odwrotnie, to im psuje reputację itp. Ale jak ludzie doznają wzmożenia moralnego, to jeden napędza drugiego i nikt nie chce się okazać mniej pryncypialny, bo jeszcze może zostać uznany za wspólnika.

Poza tym ja nie twierdzę, że to, co film pokazuje jest jedynym schematem takich sytuacji. Nie zawsze nagonka jest powszechna. Nieraz - przeciwnie - dochodzi do zajadłej obrony (było tak, o ile pamiętam, w sprawie pewnego księdza, gdzie niemal cała parafia go broniła).

Ale we wszystkich tych wypadkach wspólne jest to, że fakty stają się mało ważne. Dochodzi albo do absurdalnego rozdymania poszlak albo do równie absurdalnego wypierania oczywistych dowodów. Przede wszystkim zaś buzują emocje - dokładnie tak, jak w tym filmie.

Pierwsze slysze o czyms takim, aby molestowane dziecko bronilo wykorzystujacego je pedofila. Milczy ze strachu, wstydu, ale nie lgnie do swojego oprawcy! Nie broni go, mimo ze sie obwinia. Slyszalam nawet wypowiedz jakiegos psychologa, ktory mowil, ze o ile dzieci z rodzin przemocowych i dysfunkcyjnych usprawiedliwiaja swoich opiekunow. Dalej ich kochaj. Patologiczna sytuacje przyjmuja za norme. O tyle, jesli w gre wchodzi przemoc seksualna czuja, ze dzieje sie cos bardzo zlego, nienormalnego. Fakt, ze nie rozumieja co tym bardziej poglebia ich depresje i samotnosc. Takie dziecko nie broni opiekuna, czuje do niego niechec. Tylko wlasnie ze strachu, wstydu, samotnosci jej nie wyraza.

A i co wazne unika takiej osoby. Nie chce z nia zostawac samo.

"Pierwsze slysze o czyms takim, aby molestowane dziecko bronilo wykorzystujacego je pedofila."

To mało słyszysz. Zdarza się nawet, że bronią tego pedofila, gdy są już dorośli. A nawet oddają mu pod opiekę własne dzieci.

Cytat (z takiego sobie źródła, ale obie historie można też sprawdzić w wielu innych miejscach):

Przykładów wciąż przybywa. Ot, chociażby ostatni: Anna i Marian M., dziadkowie z Sosnowca, którzy wykorzystywali seksualnie swojego (dzisiaj) 12-letniego wnuka, już wtedy, gdy miał 4 latka. Nie jest jednak wykluczone, że ich okrutne zabawy sięgają wiele lat wstecz. Ojciec chłopca nie wyklucza, że również mógł być molestowany przez swoich rodziców, lecz wyrzucił z pamięci niewygodne wspomnienia. Zostały tylko strzępki: – Musiałem klękać przed ojcem, prosić o zabawkę, całować go w rękę. Za długo miałem klapy na oczach – mówi dzisiaj ojciec molestowanego chłopca. Dlaczego więc oddał syna rozwiązłym dziadkom? Nie wie...

Podobny przykład przytacza Marcin Kącki, autor książki „Maestro” o pedofilu i dyrygencie Wojciechu Kroloppie wykorzystującym seksualnie chłopców z poznańskiego chóru chłopięcego. W rozmowie z dziennikarzem „Gazety Wyborczej” Kącki przytacza opowieści dorosłego dziś mężczyzny, o tym, jak to dyrygent Krolopp wykorzystywał go jako małego chłopca. Gdy Kącki poszedł z tym do Krollopa, usłyszał coś, co zwaliło go z nóg. „„Jeśli to prawda, to po co dał mi do chóru swojego syna?”" – powiedział pedofil.

„Później Kroloppa aresztowano, skazano, ale we mnie pozostała masa pytań, na które wtedy, w 2003 roku, nie byłem w stanie odpowiedzieć. To było jedno z nich: jakim cudem ktoś seksualnie wykorzystywany w dzieciństwie wysyła własne dziecko do chóru kierowanego przez swojego prześladowcę? To pytanie wiązało się z kolejnym: dlaczego milczeli?" - mówi Kącki.

Chodzi o rodziców małych chórzystów, którzy musieli wiedzieć o chorych skłonnościach znanego dyrygenta, ale nie reagowali, a gdy go aresztowano, do upadłego bronili go, nie chcąc uwierzyć, wbrew oczywistym faktom, że mógł molestować ich dzieci. Stworzyli nawet nieformalny Komitet Obrony Dobrego Imienia Wojciecha Kroloppa. Z transparentami: "Wojtek, jesteśmy z Tobą" demonstrowali pod aresztem, w którym siedział pedofil.

Poza tym pedofile potrafią również manipulować dziećmi. Być dla nich mili, uzależniać je od siebie i nawet zapewniać im pewien komfort emocjonalny. Czy sądzisz, że dziecka nie można uwieść? To mit, że każdy pedofil musi koniecznie być brutalem, który natychmiast pakuje łapska tam, gdzie nie trzeba.

http://abcnews.go.com/Health/tiger-tiger-margaux-fragoso-describes-sex-affair-pe dophile/story?id=13087550

Oczywiscie, ze dziecka nie mozna uwiesc. Nie kilkulatka. W tym wieku czlowiek nie ma potrzeb seksualnych, a wszelkie czynnosc seksualne wydaja sie obrzydliwe i wyjatkowo ponizajace.
Podales przyklad doroslej juz ofiary pedofila, ze zniszczona psychika. Ktos skrzywdzony w dziecinstwie moze odczuwac taki zal i traume, ze chce podswiadomie zemsty. Na zasadzie- skoro mnie to spotkalo i jakos przezylem czemu kto inny ma miec lepiej. Nie wspominajac o tym, ze ok. polowa( jesli mnie pamiec co do badan nie zawodzi) chlopcow wykorzystywanych seksualnie w dziecinstwie w doroslym zyciu wyrasta na pedofilow.

"Oczywiscie, ze dziecka nie mozna uwiesc. Nie kilkulatka. W tym wieku czlowiek nie ma potrzeb seksualnych, a wszelkie czynnosc seksualne wydaja sie obrzydliwe i wyjatkowo ponizajace."

Masz dziwne pojęcie o uwodzeniu. Przecież uwodzi się z reguły (nawet dorosłych) nie na potrzeby seksualne, ale na potrzeby emocjonalne. Bo ten drugi dowartościowuje, podziwia, schlebia, przytula itp. A zaniedbane emocjonalnie dziecko bardzo tego potrzebuje. Brutalna i poniżająca wydaje się natomiast każda przemoc, zmuszanie do czegoś, czego się nie chce. Ale już miły "wujek", który grzecznie prosi, jest odbierany inaczej.

Przeczytaj może to, co jest pod linkiem, który dałem.

Ciezkie brednie. Czynnosci seksualne sa zawsze bardzo nieprzyjemne dla dziecka. Moze co najwyzej nauczyc sie je znosic. Zadne cukierki, czy przytulania( przytulanie przez pedofila brrr!) tego nie wynagrodza. Zas pewdofile czesto sie tak tlumacza.

Ach, czyli Ty wiesz lepiej niż osoba, która wplątała się jako małe dziecko w taką właśnie relację.

"Czynnosci seksualne sa zawsze bardzo nieprzyjemne dla dziecka."

Chyba pomyliło Ci się "zawsze nieprzyjemne dla dziecka" z "na ogół szkodliwe", "deprawujące", "zaburzające prawidłowy rozwój".

Bardzo proszę o chociaż jeden cytat z jakiejkolwiek naukowej pracy (medycyna, seksuologia itp.), że dowolne czynności seksualne są zawsze bardzo nieprzyjemne dla dziecka.

Jesli zagadnienie Cia az tak bardzo nurtuje, to porozmawiaj z osoba kompetna w sprawie dzieciecej psychiki. O wiele wiecej sie dowiesz, niz z sensacyjnych historyjek wyszukanych przez google.

"to porozmawiaj z osoba kompetna w sprawie dzieciecej psychiki."

Czyli cytatu nie będzie. Ale miło, że przynajmniej uznałaś własną niekompetencję.

"niz z sensacyjnych historyjek"

Ale chociaż przeczytałaś?

Twoja rowniez.;-) Nie jestem psychologiem, ale nawet ja rozumiem, ze do seksu trzeba dojrzec i kto wtargnie na sile/podstepem w cudza seksualnosc robi wielka krzywde takiej osobie. Szczegolnie dziecku. Odwrotnie jest z biciem. Tego trzeba sie z oduczac. Wiekszisc dzieci ma sklonnosc do bicia, tupania w gniewie. Dopiero odpowiednie wychowanie ich tego oducza. Dlatego lepiej znosza przemoc fizyczna, niz seksualna. Te pierwsza do pewnego stopnia przyjmuja za normalny wymiar kary. W wykorzystywaniu seksualnym zawsze czuja, ze cos jest zle. Czuja to doskonale nawet, gdy sytuacja jest trudna do uchwycenia. Czuja, ze przekraczana jest ich granica, pogwalcana ,,terytorialnosc" osobista. Fakt, ze nie rozumiaja co sie dokladnie dzieje, poteguje ich cierpienie.Sluchalam bardzo dobrej wypowiedzi specjalisty na ten temat. Oczywiscie mozesz na sile probowac to podwazac- tylk po co? Po co podwazac rzeczy oczywiste- az tak lubisz sie ,,przekomarzac"?;-)

"Te pierwsza do pewnego stopnia przyjmuja za normalny wymiar kary". Oczywiscie, gdy maja nieszczescie zyc w domu przemocowym.(Zapomnialam dodac).

"robi wielka krzywde" a "zawsze bardzo nieprzyjemne dla dziecka" to dwie różne sprawy. Kto dziecko przekarmia, też robi mu wielką krzywdę, bo utrwala złe nawyki żywnościowe i rujnuje metabolizm.

Ale można przekarmiać na siłę, pchając kotlet z brokułami, bo to "pożywne i zdrowe", chociaż dziecko płacze i pluje. I można też przekarmiać dziecko ptysiami z bitą śmietaną. To drugie nie musi być nieprzyjemne dla dziecka.

"Oczywiscie mozesz na sile probowac to podwazac- tylk po co?"

Ale co mam podważać? Twoje niczym nie poparte fantazje? Daj cytat, o który prosiłem i sprawa będzie jasna. Skoro uważasz to za oczywistą i elementarną wiedzę medyczno-psychologiczną - niemal taką jak to, że ziemia jest kulista - nie powinnaś mieć najmniejszych trudności w znalezieniu jej naukowego potwierdzenia.

Alez ja niczego nie mam zamiaru szukac. Jak chcesz to sobie znajdz. Nie mam zwyczaju wstawiac linkow. Wole poslugiwac sie wlasnymi slowami. Jesli nie widzisz sensu w tym co napisalam, nie bede Cie na sile przekonywac. Ty nie przekonales mnie do zmiany zdania o filmie, mimo wklejeniu wielu adresow internetowych.
Natomiast rozmawialo mi sie ciekawie. A twoj ostatni post troche mnie uspokoil, bo juz sie zaczynalam bac, ze rozmawiam z kims zaburzonym.

"Jesli nie widzisz sensu w tym co napisalam, nie bede Cie na sile przekonywac."

Wygłosiłaś mocne twierdzenie: "Czynnosci seksualne sa zawsze bardzo nieprzyjemne dla dziecka."

Jest to zdanie zrozumiałe i sensowne, ale chodzi o to, czy jest prawdziwe.

Nie potrafisz go niczym poprzeć i jednocześnie odrzucasz przykład falsyfikujący, który podałem, jako "sensacyjną historyjkę". Czyli po prostu upierasz się na zasadzie "tak, bo tak". Dlaczego więc Twoje podejście miałoby być dla mnie przekonujące?

"bo juz sie zaczynalam bac, ze rozmawiam z kims zaburzonym."

Ja niestety nie wyzbyłem się przeświadczenia, że rozmawiam z kimś, komu może ciężkie jednostkowe doświadczenie (albo doświadczenie osoby bliskiej) przesłoniło całą zróżnicowaną rzeczywistość.

Coz... Temat ze swojej strony uwazam raczej za wyczerpany. Nie chcialam Cie urazic. Mam nadzieje, ze tego nie zrobilam. Choc po twojej koncowej, zawoalowanej zlosliwostce nie jestem juz pewna.
Byl moment, w ktorym wahalam sie czy nie podniesc filmowi ocene o oczko, skoro prowokuje do takiej dyskusji,ale tego nie zrobie. Nie udalo Ci sie przekuc tego co uwazam w filmie za minus, w plus. Ale doceniam staranie.

Jeszcze raz polecam Ci francusko belgijski dramat "Winny".Jesli nie ogladales. Nie ma przystojnego gwiazdora w roli glownej, ale jakos mniej wydumany wydaje sie. A historia calkiem podobna. Mnie poruszyl.

Aha, nie odpowiedzialam na pytanie- przeczytalam. Historia z linka nie przeczy temu co napisalam. Dziewczynka nauczyla sie znosic wykorzystywanie w zamian za namiastke bliskiej osoby. Nic nie bylo na temat, ze sprawialo jej to przyjemnosc. Przywykla- co tym smutniejsze.
Ja w zadnym miejscy nie napisalam, ze kazdy pedofil jest brutalnym gwalcicielem. Nawet podejrzewam, ze czesciej jest ,,wilkiem w owczej skorze", przebieglym manipulantem.

"Nic nie bylo na temat, ze sprawialo jej to przyjemnosc"

Tym razem ocena niedostateczna z logiki.

Zaprzeczeniem zdania "Czynnosci seksualne sa zawsze bardzo nieprzyjemne dla dziecka." nie jest zdanie "Czynności seksualne są zawsze przyjemnością dla dziecka", ale zdanie "nieprawda, że czynności seksualne są zawsze bardzo nieprzyjemne dla dziecka". W tym wypadku - jak wynika z relacji - nieprzyjemne nie były. W rezultacie dziewczynka przez lata nie unikała kontaktu z pedofilem, nie budził w niej obrzydzenia, a odwrotnie: chętnie go odwiedzała.

Uświadomienie sobie, że reakcja dziecka na pedofila nie zawsze musi być negatywna jest ważne. Opiekunowie często wypierają różne fakty mówiąc sobie: "Przecież gdyby ten 'wujek' był pedofilem, to mała by do niego tak nie lgnęła, tylko byłaby pełna obrzydzenia, bałaby się go dotknąć, bo dzieci, czynności seksualne, wstręt itd." Czyli powtarzają schemat, który zarysowałaś. Jest to więc schemat nie tylko błędny, ale i niebezpieczny.

Tu musze przyznac Ci racje. Choc troche czepiasz sie slowek. ;-)Wyrazilam sie nieprecyzyjnie. Wspomnialam jednak, ze dziecko moze przywyknac do chorej sytuacj w jakiej sie znalazlo. Jednak maloprawdopodobne, by dziecko majace normalnego opiekuna nie unikalo osoby, ktora je wykorzystala.
Przytoczona przez Ciebie historia jest dosc skrajna- matka chora psychicznie, ojciec awanturujacy( o ile moj nienajlepszy angielski mi pozwolil zrozumiec) sie pijak, dziecko w glebokim powazaniu i wykorzystujacy jego samotnosc cwany pedofil.

Jeszcze a propos ostatniego akapitu. Dzieci czesto na poczatku lgna do pedofilow, bo Ci maja do nich podejscie. Jednak, gdy juz skoncza sie ,,podchody", zdobywanie sympatii i zaufania, a zacznie molestowanie, raptem zaczynaja dotad ulubionego ,,wujka" unikac, niechetnie z nim zostaja, itp.

Jednak ciągnie Cię do uogólnień i schematów. Dlaczego nie przyjąć, że w życiu naprawdę bywa bardzo bardzo różnie?

Bywa bardzo roznie, ale uogolnienia i schematy nie biora sie z nikad. Przeciez nie napisal zawsze, tylko czesto. Do tego moja wypowiedz byla pociagnieciem poprzedniej- gdy dziecko ma normalna relacje z doroslym opiekunem. Tylko np. rodzic z braku czasu zostawia je pod opieka wujka, kuzynki. Bo to oczywiscie mit, ze molestuja wylacznie mezczyzni.

A tu inna znana sprawa. Też absurdalna.

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,13494007,USA__Polak_spedzil_15_l at_w_wiezieniu_za_molestowanie.html

Nie rozumiem. Jak niby sluzby dowiedzialy sie, ze ,,obmywal 4 latke"?

Jednak z tymi Googlami masz problemy

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sprawa_Rafa%C5%82a_Pietrzaka

Dalej nie rozumiem. Skad te urzedniczki sie dowiedzialy, ze myl dziewczynke? W szpitalu go pytali, gdy zawiozl ja po wypadku?

O ile pamiętam obszerny pierwszy reportaż ("Zły dotyk"), to pytano go, co się stało i on wszystko prostodusznie opowiedział: że mył gołą ręką itp.

Ale dlaczego go o to pytano? Kto zglosl sprawe na prokurature? Przeciez policja i rozmaite urzedy nie chodza po ludziach z pytaniem- jak myja dzieci?
Jedyne co przychodzi mi do glowy, ze przywiozl dziecko na pogotowie. Tam chcieli ustalic jak do wtlypadku doszlo i zeszlo na taki temat.

O ile pamiętam, dziewczynka jednak dalej krwawiła, więc zawiózł ją do szpitala, a tam lekarz wezwał jakichś "dzieciochronów", a ci z miejsca uznali, że to skutek gwałtu. Dostał 30 lat, chociaż potem badania lekarskie gwałt całkowicie wykluczyły i jako dowód molestowania została jedynie jego prostoduszna opowieść, że wcześniej mył dziecko gołą ręką.

Więc jeśli o takie absurdy Ci chodziło, to życie jest ich dziś pełne.

Jesli dziecko krwawilo z drog rodnych, to wcale sie nie dziwie, ze zaniepokoilo to lekarzy i sluzby odpowiedzialne za bezpieczestwo dzieci. Poza tym jesli facet byl niewinny to naprawde mial pecha, bo cala sytuacja wygladala kiepsko.

Wyglądała. I dostał za to "wyglądanie" 30 lat, chociaż - jak powtarzam - badania wykluczyły gwałt czy inną formę przemocy. Ława przysięgłych (czyli reprezentanci lokalnej społeczności) stwierdziła, że winny i koniec. Czy to nie jest absurd? Gdybyś zobaczyła tę historię na filmie też napisałabyś, że słaba, bo absurdalna?

Nie wiemy do konca jak bylo. Mogl nie zgwalcic dziecka, a grzebac mu paluchami np. Moze byl niewinny, a moze winny. Obrona konkubiny z kraju macho rodem tez o niczym nie swiadczy. Malo to sie slyszy o mamuskach pozwalajacych krzywdzic dzieci swoim konkubentom, broniacych ich? Nic nowego. Oczywiscie nie zakladam winy. Po prostu trudno mi oceniac nieznana mi sprawe, ktora nawet bieglym sprawila klopot. Wole skupic sie na filmie. Mysle, ze na przyslowiowych palcach jednej reki mozna policzyc sytuacje jaka zostala na nim pokazana, o ile w ogole gdzies sie zdarzyla(?).
O wiele bardziej przekonaloby mnie pokazanie sytuacji, gdzie dziecko zostaje zmanipulowane przez matke np. Takie sytuacje sie niestety zdarzaja. Dziecko jest ich ofiara tak samo jak pomawiana osoba. Bo o malym dziecku ty mowimy! Nie o rozwydrzonym nastolatku.