Cathernie Denevue to legenda światowego kina. Lata 60-te były wielkim wejściem Denevue. Takie Filmy jak WSTRĘT, PIĘKNOŚĆ DNIA, PANIENKI Z ROCHEFORT, PARASOLKI Z CHERBOURGA, MAYERLING objawiły wielki talent blond piękności znad SEkwany.
Kolejne dekady to cykl aktorskich tryumfów Denevue w takich filmach jak: AGRESJA, PIGALAK, KTO NIE MASZERUJE TEN GINIE, WE DWOJE, OSTATNIE METRO, ZAGADKA NIEŚMIERTELNOŚCI, FORT SAGANNE, INDOCHINY, KLASZTOR, POWIEW NOCY, WSCHÓD- ZACHÓD, TAŃCZĄC W CIEMNOŚCIACH, 8. KOBIET, RUCHOME SŁOWA.
Dekady się przemijają, ale magnetzym Cathernie Denevue jest wciąż żywy.

Psychologiczny dramat Gaela Morel'a w dużej mierze bazuje na wspomnianej przeze mnie chrayzmie i ekranowej magii Cathernie Denevue.
Gwiazda WSTĘTU jest tu bowiem w wybornej formie.
Blond legenda gra tutaj matkę, które próbuje sobie dać radę po stracie ukonchanego 22. letniego syna.
Jej występ w PO NIM to rola intymna, w dużej mierze wygrana na półcieniach i drobnych gestach.
Denevue z niesamowitą siła potrafi nie tylko oddać ciężk istan psychiczny głównej bohaterki, ale też w dużej mierze poddźwignąć ten nieco schematyczny i emocjonalnie nazbyt jednostajny film.

W dziele G. Morela główna bohaterka szuka ukojenia i swoistej "psychologicznej rekompensaty" w towarzystwie najbliższego przyjaciela jej syna (i zarazem sprawcy jego śmiertelnego wypadku) Franka. Ich wspólna relacja jest tutaj bardzo ciekawa. Siła filmu PO NIM opiera się przede wszystkim (jak już wspomniałem) na świetnym aktorstwie Denevue oraz towarzyszącego jej młodego Thomasa Dumercheza na drugim planie. Duet Denevue/Dumerchez czyni ten obraz wciągającym i dalekim od psychologicznego banału.

Niestety gorzej w PO NIM jest w wypadku scenariusza i wyjściowego pomysłu na film. Dzieło to za bardzo grząźnie w schematach, a wiele symbolicznych scen (choć w duzej mierze autentycznych) trąci pewnym banałem. Szkoda, że reżyser G. Morel w filmie o przeżywaniu załoby i bardzo bliskiej nam osoby uciekł się do kilku błahych scen trącących teatralna manierą i jednostejanego klimatu. Można było poszukać głębiej... ale cóż.

Gdyby nie świetnia forma Cathernie Denevue i bardzo dobra kreacja Thomasa Dumercheza ten film by był bardzo nudny i męczący, a moja ocena byłaby o 2 punkty niższa.

Jeśli jesteście fanami francuskiego kina i cenice intymne psyhcologiczne dramaty to obraz PO NIM jest właśnie dla was. Nie należy jednak oczekiwać tutaj niczego odkrywczego...no chyba, że mówimy o nadal rewelacyjnej formie Cathernie Denevue:)