Na amerykańskie Południe przyciągnęła Chantal Akerman twórczość Faulknera, Baldwina i opisywany przez nich pejzaż. Kiedy dotarła do Jasper w Teksasie, w tutejszym kościele trwała właśnie msza za Jamesa Byrda Jr., Afroamerykanina, który został zamordowany rok wcześniej. Jego tragiczna śmierć znalazła się w centrum tej opowieści, na którą zaprasza długie, emanujące spokojem - niemal bukoliczne - ujęcie placu przed zanurzonym w bujnej zieleni, prowincjonalnym kościołem. Pejzaż Południa powoli odsłania przed uważną obserwatorką swoją prawdziwą naturę. Kamera porusza się niespiesznie, obserwuje widoki z okna samochodu, długo przygląda się bohaterom: mieszkańcom okolicy, szeryfowi, detektywowi i pozwala wybrzmieć każdemu ich słowu. Dokument Belgijki tylko na pozór rekonstruuje lincz, jakiego na Jamesie Byrdzie Jr. dopuściło się trzech białych mężczyzn. "Południe" pełne jest powidoków, świeża rana przywołuje stare blizny. Na okrucieństwo, jakiego dopuścili się mordercy, nakładają się obrazy potworności doświadczanych tu przez Afroamerykanów od pokoleń. Z każdym ujęciem narasta niepokój, każdy kolejny obraz drzewa czy pola bawełny, po którym krzątają się czarni pracownicy, przyprawia o dreszcze, szelest cykad zamienia się w soundtrack horroru.