Islandzki zespół Hatari często prowokuje, ale podczas Eurowizji w Izraelu może mieć wyjątkową okazję. Sami określają się jako industrialna grupa BDSM. Grają techno-punka w ciuchach z lateksu, są antykapitalistyczni i propalestyńscy. Wygrali islandzkie kwalifikacje do Eurowizji i wystąpią na głównej imprezie w Tel Awiwie. I co teraz? Czy powinni zbojkotować to wydarzenie, przełknąć swój idealizm czy raczej wykorzystać czas antenowy, aby skrytykować kraj gospodarza za nielegalną okupację Palestyny? Islandzka reżyserka Anna Hildur dołącza do zespołu i jest z nimi przez cały czas aż do finału Eurowizji. Wnikliwy dokument o tym, jaka jest rola artysty i czy powinien angażować się w politykę? Jeśli tak, to czy mają sens same intencje bez jakichkolwiek działań? Jak młodzi artyści radzą sobie z wszechobecną krytyką? Czy można uczestniczyć w systemie, jednocześnie go odrzucając?