Już ktoś na forum wspomniał że film był ciężki do przebrnięcia. Istotnie, siedząc w fotelu kinowym można było wykitować od nadmiaru niskich lotów humoru toaletowego rodem z tanich produkcji dla dzieci połączonych z takimi które bardziej pasowałyby dla dorosłych. Prawdę mówiąc nie wiem kto jest tu grupą docelową, bo zwierzaki będące częścią "dziecinnego" humoru są widoczne na ekranie znacznie rzadziej niż mamy poruszany temat relacji dwojga dorosłych (lecz niezbyt dojrzale wykreowanych) ludzi. Film jest za dziecinny dla starszych odbiorców, a jednocześnie posiada elementy które dzieci nie zainteresują (a przynajmniej tak sądzę).
Poza tym, nie sądzę żeby fragment z udawaniem osoby niewidomej był konieczny w fabule filmu. Jedyne co powoduje to ogromną ilość stereotypowych żartów na temat osób niewidomych, które w 90% mijają się z prawdą, a jedynie bolą w uszy i powtarzają wiadomości, których propagowanie może być szkodliwe zwłaszcza jeśli jakiś dzieciak potraktuje jako fakt.


Być może przesadzam z moją oceną, ale robię to, bo ten film tak mi się powtórnie dłużył jak żaden inny w moim życiu.