Kamera śledzi młodą parę, Romka i Jadzię, podczas ciąży, zawarcia małżeństwa i porodu. Pierwsza, naiwna i lekkomyślna miłość obydwojga bohaterów wystawiana jest na coraz cięższe próby, co skrupulatnie rejestruje kamera.

Jedyny film, który reżyser nakręcił według założeń opisanych w swojej pracy dyplomowej w szkole filmowej. Pisał tam o tym, że reżyser winien odnaleźć w rzeczywistości sytuację posiadającą swą własną dramaturgię, by w oparciu o nią nakręcić film dokumentalny. W wypadku "Pierwszej miłości" była nią ciąża niepełnoletniej i niezamężnej dziewczyny. Kieślowski wraz ze swoją ekipą podążył w ślad za bohaterką, by stać się świadkiem jej życia: od momentu, gdy dowiaduje się że jest w ciąży, poprzez wędrówki po urzędach, urządzanie małego mieszkanka, ślub, aż po narodziny dziecka. Poznajemy życie młodej ciężarnej kobiety, a potem matki, niejako z autopsji, bowiem jesteśmy świadkami, jak toczy się ono na naszych oczach. Inaczej niż w "Fabryce", czy "Szpitalu", zamiast przyglądać się wybranym instytucjom (szkoła, spółdzielnia mieszkaniowa, milicja), Kieślowski bada ich działanie w konfrontacji z bohaterami filmu. W efekcie uzyskuje niezakłamany obraz prawdziwych warunków, w jakich zawiązuje się i rozwija polska rodzina w PRL lat 70. Młodzi ludzie z trudem przedzierają się przez gąszcz biurokratycznych i ekonomicznych ograniczeń. Ten najdłuższy z dokumentów, jakie nakręcił Kieślowski, miał być początkiem imponującego projektu filmowego. Reżyser zamierzał przez następne lata filmować życie bohaterów, aż do momentu, kiedy dziewczynka, której narodziny oglądamy w "Pierwszej miłości", osiągnie pełnoletniość i być może sama zostanie matką. Po kilku latach Kieślowski zrezygnował jednak z realizacji tego projektu. Decydujące okazały się tu względy etyczne – reżyser uznał, że taka produkcja wiąże się ze zbyt dużą ingerencją filmowców w prywatne życie bohaterów.

Współczesna historia miłości dwojga młodych ludzi, którzy spodziewają się dziecka. Film obraca się wokół pary nastolatków, którzy wkrótce zmierzą się ze światem dorosłości i odpowiedzialności. Początkowo dziewczyna rozważa aborcję, jednak ostatecznie para decyduje się urodzić dziecko, mimo że nie są małżeństwem, nie mają miejsca zamieszkania ani stałej pracy. Oboje rozpoczynają niekończącą się podróż od jednego biura do drugiego, aby uzyskać wymarzoną niezależność. Ciąża dziewczyny nie pozostaje niezauważona ani w szkole, ani w jej rodzinnym domu, nadwyrężając jej relacje zarówno z nauczycielami, jak i z ojcem. Ta pierwsza naiwna i lekkomyślna miłość dwójki bohaterów wkrótce zostanie wystawiona na jeszcze większą próbę. Wszystko to dzieje się z kamerą Kieślowskiego u ich boku, ale reżyser nie ingeruje brutalnie w ich sprawy. Jest raczej obserwatorem, który stara się pokazać obraz miłości dwojga ludzi, która dojrzewa i umacnia się w obliczu pojawiających się na jej drodze przeszkód.