No chyba tak. Miałem wrażenie że to była miejscami komedia, miejscami dramat, miejscami kino wojenne, miejscami buddy-movie. Tu długie monologi, tu one-linery, pojawił się nawet Wagner, plakaty + cytaty z "Czasu apokalipsy", polityka, Trump, traumy, duchy, black lives matters, przeszłość, teraźniejszość, przebitki na Arethę Franklin - uff, no po prostu bigos. Zabrakło chyba tylko animowanych wstawek.

Ale najbardziej mnie bolało co innego. Akcja dzieje się współcześnie (smartfony), więc jest to jakieś 40 lat po wojnie. A w scenach z przeszłości aktorzy wyglądają identycznie. 20-letni facet z siwą bródką i siwizną na skroniach? Rozumiem że wyszkolenie, ale trochę nierealnie wyglądały walki młodych z dziadkami. Jak tylko ktoś się oddalał od ekipy to było wiadomo że na coś nadepnie. Thierry i Reno - chyba tylko nazwiska na plakat były potrzebne, bo postacie te na siłę były wpakowane.

Gdyby film skrócić o 1.5h to chyba niewiele by stracił. Bo wyszła strzelanka wymieszana z kinem moralnego niepokoju.

Zgadzam się w 100 % ze wszystkim co napisałeś. Jeszcze na chwilę zatrzymałbym się przy aktorstwie, które jest moim zdaniem rewelacyjne, zwłaszcza Delroy Lindo tu błyszczy. I chciałbym zapytać czy tylko mi, przynajmniej jedna scena z miną przypominała "Tropic Thunder"?

Heh, a ja miałem właśnie napisać, że ten film to "Tropic Thunder" tylko że na poważnie :-)

Pelna zgoda. Miałem wrażenie, że rezyser po prostu z nas zakpil. Po prostu żenada.