"Pasażerka" jest typowym produktem oficjalnej, putinowskiej polityki historycznej. Mamy więc dyskretną rehabilitację carskiej Rosji, przedstawienie jej jako normalnego, europejskiego kraju, z którego każdy współczesny Rosjanin może być dumny. Jest potęga militarna, jest prawosławie, jest szacunek świata zachodniego, jest przepych, bogactwo, zasobność. Alkoholizm, bieda, grubiaństwo, bezwzględność, mongolskie zapędy nie występują. Idealizację najlepiej widać w sposobie przedstawienia prostych marynarzy, którzy są może nieco rubaszni, ale przecież swojscy i sympatyczny.
Film nie tylko więc jest pozbawiony ciekawej fabuły, ale także jest odrealniony, cukierkowy, nierzeczywisty. W zamyśle twórców miało być to zapewne coś na kształt "Szaleństw króla Jerzego", czyli komedia opowiedziana z angielską flegmą. O ile jednak takie opakowanie w przypadku Anglików nie razi, o tyle w przypadku Rosjan jest sztuczne i plastikowe.