Rzeczywiście bardzo ciekawy film. Widz w pewien sposób "koresponduje" z własnym życiem w odniesieniu do życia
Cyganów. Ich życie ukazane jest w taki sposób, że daje to wspaniały punkt odniesienia i rzeczywiście w jakiś sposób
bardzo wiarygodnie wpuszcza do ich hermetycznego świata. Scenografia i zdjęcia bardzo malownicze (niemalże jak z
obrazów Wyspiańskiego). Poza tym na przestrzeni lat kiedy toczy się akcja filmu ocieramy się o różne środowiska,
mentalności ludzkie, mamy możliwość poznać w bardzo wiarygodny sposób Juliana Tuwima. Opowiedziana historia
ma charakter dość chaotyczny (niczym nie złożona do końca książka, której rozdziały są już gotowe, jednak czeka na
ostateczne poprawki), natomiast jest to jedynie formuła i konwencja filmu (choć może mniej chaotyczna i bardziej
związana z jednym konkretnym wątkiem niż w "PULP FICTION"). Chociaż jest czarno biały rzeczywiście ma się
wrażenie wizyty w kolorowym, folklorystycznym muzeum rodem z Oskara Kolberga. Całość bardzo spokojna, bez
przejaskrawionych "wodotrysków" a jednocześnie dopracowana do perfekcji i świadcząca o wielkim profesjonaliźmie
reżyserskim. Brak scen sztucznego patosu (co widać chociażby po ostatnich dziełach Andrzeja Wajdy). Rzuciła mi się
w oczy jedynie jedna taka trochę niesmaczna werterystyczna scena (wyklęcia poetki z taboru cygańskiego), natomiast
nie wykluczone, że było to całkiem zamierzone. Innymi słowy wspaniała wyprawa w świat cyganów - bez zbędnego
patosu, spokojna, malownicza - skoncentrowana bardziej na cygańskim świecie, niż rzeczywiście gloryfikująca ich
specyficzny świat. Szczególne wrażenie zrobiło na mnie ukazanie cygańskiego świata w taki sposób, że widać
zarówno jego wady i zalety, przy czym w odniesieniu do współczesnej rzeczywistości świat ten jest ukazany - łącznie z
jego współczesnymi wadami - z poszanowaniem, w sposób bardzo wiarygodny, a zarazem dający widzowi
możliwość oceny i punktu odniesienia wobec ich niektórych specyficznych zachowań (tych z którymi mamy do
czynienia na codzień). Może właśnie dlatego uważam, że film (chociaż pierwotnie miałem do niego nastawienie
raczej niechętne) wart jest obejrzenia i rzeczywiście może stanowić - w odróżnieniu od zachowania niektórych,
współczesnych reżyserów - przykład świetnie dopracowanej warsztatowo sztuki filmowej, nie zaś kolejnych prób
hołdowania glorii i chwale samej osoby reżysera.