Oglądając film byłam bardzo podjarana, bo książka trzymała mnie w napięciu aż do samego końca. Czytając, cały czas miałam w głowie obraz martwej Margo, czekającej na odnalezienie, a kiedy okazało się, że Margo nie była martwa, ba, nawet nie chciała zostać odnaleziona, nieźle mnie to uderzyło. W filmie mi tego zabrakło. Nie czułam tego w ten sposób, tak samo jak wiele osób które o to pytałam.
Dlatego oglądając, kiedy fabuła zaczęła się rozjeżdżać z książką, skupiłam się bardziej na obrazie. Film zmiażdżył mnie swoją 'artystycznością' - światła, cienie, pogłębianie ostrości, ujęcia z perspektywy. Wszystko to połączyło się w idealną całość. Jestem niezwykle szczęśliwa, że tak piękne obrazy mogłam zobaczyć w kinie, ponieważ w komputerze czy w telewizji, nie zrobiłby one takiego wrażenia. Nadal nie mogę wyjść z podziwu.