Było dla mnie coś hipnotyzującego w tych ciągłych bitwach słownych pomiędzy rodzeństwem, w ich niekończącej się paplaninie. Ważne kwestie przeplatają się z bzdurami. Wymianę tak ostrych słów może znosić tylko rodzeństwo. Ale nie pojawia się żadne prawdziwe uczucie niechęci lub długotrwałej złości. Colin nieustannie przypomina JR, jak nie lubią jej rodzice, ale stara się zdystansować od ich zachowania. A JR okazuje chwilami prawdziwą opiekuńczość wobec swojego młodszego brata. Ale finał wychodzi poza ramy zwykłej relacji między rodzeństwem. To w zasadzie uznanie przez tych dwoje samotnych, pogubionych ludzi, że są jedynymi, którzy mogą się wzajemnie zrozumieć i tolerować. Kontrowersyjny film.