Henryk Wendrowski
W lipcu 1946 roku do sztabu zgrupowania NSZ Henryka Flame "Bartka" zostali wprowadzeni agenci UB: kpt. Henryk Wendrowski "Lawina"(w czasie okupacji niemieckiej w Komendzie okręgu AK Białystok; po aresztowaniu w lipcu 1944 r. podjął współpracę z NKWD, doprowadzając do masowych aresztowań w szeregach AK; następnie oficer UB, oddelegowany do najbardziej skomplikowanych operacji przeciwko podziemiu niepodległościowemu; wieloletni funkcjonariusz MBP, doszedł do stopnia pułkownika i funkcji wicedyrektora Departamentu SB; później został ambasadorem PRL w Danii, następnie w Islandii) i młodszy referent MBP Czesław Krupowiec "Korzeń". Wykorzystali oni koncepcje zagraniczne NSZ, zakładające przerzucenie części sił z kraju na Zachód. Przygotowali oni na podstawie planu gen. R. Romkowskiego (wiceministra MBP) płk Józefa Czaplickiego (dyrektora Departamentu III), ppłk Józefa Kratki (szefa WUBP w Katowicach) i kpt. Marka Finka (Naczelnika III Wydz. WUBP) - plan fizycznej eksterminacji żołnierzy NSZ. Zakładał on przewiezienie żołnierzy NSZ w dniach 1, 3, 5 i 7 września 1946 r. w okolice Łambinowic (woj. Opolskie) i dokonanie tam ich fizycznej eksterminacji. W wyniku akcji zamordowano 200 żołnierzy. Jedna z grup została umieszczona w zaminowanym baraku i wysadzona w powietrze, innych po odurzeniu środkami farmakologicznymi pozbawiono życia strzałami w tył głowy. Do ich mogiły wrzucono fikcyjne identyfikatory żołnierzy sowieckich.


Marian Strużyński
Były żołnierz AK i WiN na Górnym Śląsku, zwerbowany do współpracy w 1947 r. Okazał się bardzo wydajnym agentem, który przyczynił się do likwidacji postogniowego oddziału „Wiarusy” Stanisława Ludzi „Harnasia”, następnie oddziału Stanisława Nowaka „Iskry”, a po likwidacji oddziału ppor. Józefa Miki "Wrzosa"-"Leszka", brał czynny udział w rozpracowaniu i likwidacji oddziału kpt. Kazimierza Kamieńskiego „Huzara” na Białostocczyźnie oraz największej grze operacyjnej MBP tzw. Operacji „Cezary”. Jako TW używał m.in. pseudonimów „Henryk”, „Karol”, „Zbigniew”, „Kazimierz”, „Teodor”, był następnie kadrowym pracownikiem SB MSW. W PRL-u pod nazwiskiem Marian Reniak opublikował w zbeletryzowanej formie, wielokrotnie wznawiane wspomnienia, zebrane w tomie „Sam wśród obcych”, w których w tendencyjny sposób opisywał swoje działania przeciwko „Wiarusom”, „Leszkowi” oraz misję w Monachium, do Delegatury Zagranicznej WiN, w ramach operacji „Cezary”.

Dla mnie też, jest trochę to naciągane AK-owiec ucieka przed UB na zachód, daje się zwerbować zachodnim służbom i "odwraca" się na stronę "czerwonych", bo nie podobają mu się metody CIA. Bardzo naiwne.