Ty jesteś konsekwentny, ja też będę. Tak jak pisałem już u konkurencji tego portalu:

Mi z kolei film się bardzo podobał, to co dla kogoś innego może być zarzutem, dla mnie akurat jest największą zaletą. Dla mnie ten film jest godzien największych pochwał i miana arcydzieła.
Tak jak "Boska Komedia", tak i "Onirica" jest poematem, a ten gatunek, tak w literaturze, jak w filmie, ma swoje formalne prawa i przywileje.
Jako że bohater jest wrażliwym na wszelkie przejawy piękna i mądrości intelektualistą, trudno mu czynić zarzut, że ze swoją ciotką, która "kocha książki, bo tylko one ją rozumieją", rozmawia o filozofii. Chwała, że są jeszcze osoby, dla których ideę Heideggera czy Spinozy to naturalne tematy. W końcu CI mędrcy, tak naprawdę robili dokładnie to samo co my, zadawali sobie najbardziej zasadnicze pytania i szukali na nie odpowiedzi.
Jerzy Płażewski, człowiek instytucja polskiej krytyki filmowej, napisał kiedyś, że widzom nie podobają się filmy, których nie rozumieją. Chcąc zrozumieć, bardzo często niepotrzebnie pytają, co "autor miał na myśli". Jako widz, mam prawo przeżywać film po swojemu. Czy nie lepiej więc zapytać "co mi przychodzi na myśl, gdy oglądam ten film"?."Onirica" podoba mi się tak bardzo dlatego, że, nie tylko zachwyca mnie estetycznie, ale, akurat we mnie, zrodziła bardzo wiele myśli. W przywołanym Panu Jerzym chyba także, bo bardzo chwalił "Onirikę".

W tym wypadku akurat, wydaje mi się, że Ty zwyczajnie nie zrozumiałeś wypowiedzi sstoczk88

Mi się wydaję, że zrozumiałem ją bardzo dobrze, ale być może Ty masz rację. Łatwiej byłoby mi się do tego odnieść, gdybyś zechciał rozwinąć swoją myśl.