Adam pracuje w supermarkecie, ale wybiera każdą okazję, żeby zasnąć gdzieś w kącie magazynu,
na stercie odzieży. Niedawno cudem przeżył wypadek samochodowy, w którym zginęli jego najbliżsi
- przyjaciel Kamil i ukochana Basia. Spanie staje się zatem dla Adama lekarstwem na wewnętrzne
rozbicie po tragedii; nic jednak nie jest w stanie złagodzić jego bólu. Próbuje znaleźć ukojenie w
kościele, ale na spowiedzi wyznaje, iż opuściła go wiara. Wraca zatem do snów tak często jak tylko
się da, bo w nich dopiero może rozmawiać z bliskimi.
Jedyną żywą osobą, z którą kontaktuje się Adam jest jego ciotka, Xenia, mól książkowy i tłumaczka
z języka perskiego. Podczas wizyty u ciotki wychodzi na jaw prawda o Adamie - zrezygnował ze
swojej kariery akademickiej po wypadku, z którego cudem uratował się niemal tracąc wzrok. Na
Uniwersytecie był dobrze zapowiadającym się profesorem literatury symbolicznej XIX wieku, ale jego
największą obsesją była analiza Boskiej Komedii. I teraz, nie mogąc znaleźć sobie miejsca, Adam
wraca do gęstych wizji Dantego.
Wraz z bohaterem widz zanurza się w bogaty świat wizji, fantomów i snów - w romantyczny świat
kochanków rozdzielonych śmiercią, bowiem dopiero w snach Adam może połączyć się ze swoją
ukochaną niczym Dante z Beatrycze. Twory niezwykłej wyobraźni Dantego oraz fantomy poematu
nakładają się na rzeczywistość szczególnie mocno, gdy kraj dosięgają kolejne nieszczęścia. Rok
2010 to dla Polski rok biblijny, w którym seria klęsk żywiołowych blednie w obliczu katastrofy
samolotu prezydenckiego z najważniejszymi osobami w państwie na pokładzie. I w niespotykanym
ciągu plag i dopustów nawet uroczystości pogrzebowe utrudnia wybuch wulkanu na Islandii.
Przemoc rzeczywistości otaczającej bohatera zmusza go do walki o przetrwanie. Gdy zamyka się w
samotności, nawiedza go kusicielka z quizu telewizyjnego, ale Adam nie ulega pokusom. Ciotka
Xenia opowiada mu o polanie Heideggera, na którą, z ciemnego lasu nieistnienia i śmierci,
wychodzą do życia kolejne osoby. Mówi mu, że ma silnego Anioła Stróża, lecz Adam nie może
przeboleć straty swoich bliskich. W finale, uciekając pociągiem z miasta, Adam trafia na polanę
żywych, by zaraz, niczym Orfeusz do Eurydyki, zejść do podziemi, by połączyć się ze swoją
ukochaną.