Trzeba znać kontekst historyczny powstania tego arcydzieła Mattssona i nastawić się na specyficzny styl kina europejskiego tamtych lat. Nie da się też ukryć, że Ulla Jacobsson w przeciwieństwie do wielu klasycznych gwiazd tamtego okresu, wniosła tutaj swoistą prostotę środków wyrazu swojego aktorstwa, nieprawdopodobnie subtelną wrażliwość i kobiecość. Nie muszę dodawać, że niejednokrotnie "okrzyczana" później mianem jednej z najpiękniejszych aktorek świata ( w tym filmie wyjątkowo piękna i pięknie fotografowana), skromnie podchodziła do sławy i unikała mediów, choć jej skromnie roznegliżowane (jak na dzisiejsze czasy) ciało, właśnie w tym konkretnym filmie, zmieniło (bezapelacyjnie na plus) jakość i kondycję kina europejskiego na długie dziesięciolecia, a jej samej otwarło wrota do Hollywood, (którego unikała później jak ognia. )Wbrew pozorom, to jeden z najpiękniejszych melodramatów w historii kina (przede wszystkim dekady lat czterdziestych i pięćdziesiątych), wymieniany jednym tchem przez krytyków i historyków kina obok takich arcydzieł gatunku jak "Casablanka", "Ich wielka miłość",(USA) "Pożegnalny walc", "Lady Hamilton" ,"Rebeca"(Wielka Brytania) czy też "Lecą żurawie" (ZSSR wtedy...) Sam film jest pewnego rodzaju poetycką publicystyką, czy też pięknym moralitetem o zmianach obyczajowych w pruderyjnych społeczeństwach powojennej Europy , jak i pięknym manifestem czystej, niewinnej lecz skazanej na dramat miłości... Dziś już takich filmów się nie robi. Również takich arcydzieł się nie krytykuje. Mówią same za siebie .I mówić będą zawsze.