Prawdziwe kuriozum. Jest to dramat społeczny o tureckich imigrantach w Niemczech. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt iż został nakręcony jak amerykańskie kino akcji ery VHS. Dostaniemy tutaj keczupowatą krew, pościgi, dynamiczną kamerę patrzącą pod różnymi kątami, mnóstwo bluzgów, goliznę, ujęcia sprzed lufy pistoletu oraz charakterystyczną muzykę wykonywaną na syntezatorach. Przy użyciu tych wszystkich komponentów autor stara się by to wciąż było poważne kino!

Oczywiście pomysł fabularny sam w sobie jest niezły. Thomas przypadkowo zabija Turka pracującego na budowie. Pragnie wybaczenia ze strony jego żony. Jednak rozmowa z kobietą prowadzi do sytuacji w której musi uciekać przed braćmi zmarłego. Ukrywa się w ich mieszkaniu, a jak mówi prawo gościnności, nie mogą oni zamordować w swych murach osoby szukającej schronienia. Jeśli główny bohater chce przeżyć, musi zostać między grupą ludzi którzy najchętniej by go rozszarpali gdy tylko przekroczy próg. Niespodziewanie reprezentanci dwóch narodów zaczynają się coraz bardziej rozumieć...

Pomysł sam w sobie niezły. Jeśli jednak zobaczycie wykonanie, trudno będzie się nie uśmiechnąć. Kicz wylewa się z ekranu litrami. Moja wysoka ocena wynika ze sposobu w jaki mi go podano. Obejrzałem film z taśmy, jak za starych czasów, a seansowi towarzyszył lektor, czytający dialogi na żywo. To sprawiło iż na nowo poczułem jakbym oglądał tandetne kino sensacyjne z kasety VHS. W takiej atmosferze "Obcy w Berlinie" jest zdecydowanie do zaakceptowania. Normalnie wystawiłbym 4/10, uznając za główną zaletę dobre intencje.