Lato 1992 roku. Reżyser teatralny Max (Piotr Fronczewski), zaproszony przez kolegów z teatru eksperymentalnego, którzy od dłuższego czasu przebywają w Niemczech, jedzie pociągiem do Berlina. Razem z przyjaciółmi chciałby otworzyć działalność teatralną, lecz nie posiadają żadnych oszczędności. Budynek, który sobie upatrzyli, idzie do rozbiórki. Zezwolenie na próby jest nie do uzyskania, o pomocy władz miejskich nie ma co marzyć. Aby pozyskać względy wpływowego krytyka (Zbigniew Zapasiewicz) artyści wydają bankiet na jego cześć i znów powstają komplikacje.

Czy artyście na obczyźnie rzeczywiście jest łatwiej? Berlin po upadku muru berlińskiego - czas zmian, wymarzony wręcz na realizację marzeń. Tak ma być również dla Maksa (Piotr Fronczewski), który wyjeżdża z Polski by razem z przyjaciółmi wystawić sztukę, wcześniej odłożoną na półkę ze względu na stan wojenny. Wszystko wydaje się proste - nie ma już cenzury, wystarczy zdobyć pieniądze np. sprzedając kawałki "historycznego" muru. Cenzury nie ma, ale Polacy niespecjalnie są kochani przez Niemców. Czy marzenie Maksa się spełni? 

Po upadku muru berlińskiego Berlin jawił się wielu jako miejsce idealne dla spełniania marzeń. Tak też sądził Maks, wyjeżdżając wraz z przyjaciółmi, aby wystawić tam swoją sztukę. Wszystko zdaje się być prostsze, brak cenzury i genialny sposób na szybki zarobek, wystarczy sprzedać po kawałku "historycznego" muru. Pozostał tylko jeden drobny szkopuł - Niemcy Polaków niespecjalnie kochają.