Jong-du chłopak, który wcześniej został już skazany za pewne wykroczenia, spotyka Gong-ju, kobietę z porażeniem mózgu. Zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Jednak pewnego razu traci nad sobą kontrolę i próbuje ją zgwłacić. Dopiero kiedy dziewczyna mdleje, przerywa gwałt. Ku wielkiem zaskoczeniu Jong-du, Gong-ju dzwoni do niego i chce żeby ją odwiedził. Po serii potajemnych randek, upośledzona umysłowo dziewczyna i niedołężny młody mężczyzna zakochują się w sobie. Ich miłość niestety nie jest akceptowana przez innych...
[Opis dystrybutora]

Dwudziestokilkuletni Jong-du właśnie zakończył odsiadywanie kary za nieumyślne zabójstwo. Jong-du zawsze był nieudacznikiem, lecz teraz próbuje na nowo ułożyć sobie życie. Jednakże jego powrót do świata zewnętrznego nie jest wcale łatwy. Chłopak jest kompletnie nieprzystosowany do życia w społeczeństwie oraz we własnej rodzinie, z którą, będąc w więzieniu, prawie nie utrzymywał kontaktów. Jego bliscy starają się mu pomóc w znalezieniu pracy i powrocie na właściwą drogę, lecz ich starania wywołują tylko kolejne konflikty. Pewnego dnia Jong-du wybiera się z wizytą do domu człowieka, którego zabił w wypadku samochodowym. Tam poznaje jego córkę - Gong-ju. Dziewczyna jest częściowo sparaliżowana, lecz pomimo tego Jong-du jest nią wielce zauroczony i stara się ją jak najczęściej odwiedzać.

Jest sam środek seulskiej zimy. Jong-du właśnie wyszedł z więzienia i nie mogąc liczyć na szczególne wsparcie rodziny, z trudem adaptuje się z powrotem do życia na wolności. Wkrótce potem poznaje Gong-ju, która cierpi na porażenie mózgowe i - pozbawiona zainteresowania ze strony najbliższych - spędza całe dnie samotnie w mieszkaniu. Pomiędzy pozostawionymi samym sobie bohaterami rodzi się coraz silniejsza relacja, która zaczyna stanowić dla nich schronienie przed obcą rzeczywistością.
Poetyckie dzieło Chang-dong Lee było jednym z pierwszych tytułów, które zwróciły uwagę świata na współczesną kinematografię tego kraju. Film przynosi krytyczną diagnozę koreańskiego społeczeństwa, punktując powierzchowność stosunków między ludźmi, rosnącą alienację i brak akceptacji dla inności. Reżyser z powodzeniem wskrzesza formułę gorzkiego miłosnego dramatu, która dotychczas z porównywalną mocą wybrzmiewała tylko w kinie Rainera Wernera Fassbindera. Podobnie jak niemiecki twórca, Chang-dong Lee opowiada o nieakceptowanym i wstydliwym uczuciu łączącym dwoje bohaterów nierozumianych i odrzucanych przez społeczeństwo. O ile jednak u Fassbindera nieszczęśliwi kochankowie stawali się zwykle ofiarami klasowych czy rasowych uprzedzeń, o tyle u koreańskiego mistrza filmowej narracji powodem braku akceptacji jest przede wszystkim ich choroba i niemożność odnalezienia się w otaczającym ich świecie. Ten mocny ładunek boleśnie szczerych emocji zostaje włączony w subtelną, melancholijną narrację bliską realizmowi magicznemu.