I właściwie o tym jest film. O szukaniu swojej Ziemii Obiecanej, która może nawet nie jest tak Obiecana jak by się mogło wydawać (NY zdecydowanie nie był dla Joe'go), ale samo to szukanie, stawianie sobie celu jest jakimś sposobem na życie, usprawiedliwianiem sobie nawet aktualnej egzystencji w skrajnej nędzy (postać Rizzo). Film jest także o przyjaźni, dla której można dopuścić się niejednego złego czy niemoralnego czynu. Gorzki, bardzo gorzki film, a także bardzo pozytywny i wywołujący mieszaninę uczuć od wzruszenia i żalu aż po optymizm i nadzieję. Joe Buck pomimo niefajnej przeszłości i teraźniejszości jest niepoprawnym marzycielem, stawia sobie trochę za wysokie cele - tak jakby początkujący gitarzysta chciał zostać od razu Hendrixem.
Piosenka 'Everybody's talkin', bardzo znana, jest po prostu PIĘKNA i razem z filmem tworzy niesamowitą całość.
Jedyne co mnie tutaj denerwowało to dziwne przyjęcie jakichś hippisów (czy sekty?), trochę tu burzy nastrój filmu i - nie oszukujmy się - nudzi.
Ale naprawdę polecam.