W jednej ze scen tego filmu, bohaterka wypowiada taką kwestię: "Cierpliwi zostają nagrodzeni". Myślę, że to zdanie może akurat doskonale odnosić się do tego filmu. Początkowo sądziłem, że to jakaś wielka beznadzieja, przynajmniej pierwsze kilkadziesiąt minut na to wskazywało, gdyż akcja była strasznie nudna, w dodatku bardzo wolno się rozwijała. Jednak potem zrobiło się całkiem ciekawie, a zakończenie to już w ogóle powaliło mnie na kolana. Dlatego trzeba wytrzymać i cierpliwie czekać na rozwój w sumie intrygujących wydarzeń, który prowadzą do naprawdę zaskakującego finału. Kogoś może również zniechęcić fakt, że to jest film duńsko-szwedzki. Trzeba więc przyzwyczaić się do tego języka, w dodatku często przemieszanego z angielsko-niemieckimi wtrąceniami, ale przy okazji można... poznać trochę obcych wyrazów. Ja nauczyłem się na pewno jednego skandynawskiego słowa: skul (nie czy tak to się pisze, ale tak to wymawiali), co znaczy "Na zdrowie". Oj, często tego używali, pijaki jedne :P.

Podsumowując- mimo powolnego, wręcz usypiającego, tempa akcji, film jest godny polecenia. Warto z bólem przebrnąć przez początek filmu, by w nagrodę zostać zaskoczonym zakończeniem. Ten film to taka powolna, sielankowa przejażdżka z mocnym i mrocznym finiszem.

I jeszcze jedna sprawa: czy to jakiś skandynawski zwyczaj, że nawet koledzy witają się ze sobą, przytulając się do siebie, klepiąc się i ściskając? :P