to już bodajże piąty skandynawski horror, z którym miałem przynależność i uderzył mnie jeden fakt. gdy Szwedzi, Duńczycy, czy też Norwegowie kręcą horror, nawet o nastolatkach, potrafią podejść do sprawy poważnie. przedstawiają swoich bohaterów jako normalnych młodych ludzi, którzy mają swoje problemy, nie są może dojrzali, ale nie są też bandą idiotów, którzy myślą, gadają i żartują tylko i wyłącznie o seksie, jak to bywa w przypadku ich rówieśników z Amerykańskich horrorów. to plus.
cały film też wydaje mi się stosunkowo ambitną produkcją. nie jest to slasher, tylko coś na kształty historii o duchach, a raczej o duchu. film jest powolny i klimatyczny, dobrze nakręcony z wieloma bardzo dobrymi scenami, z fabułą, która potrafi zaskoczyć, bez wplatania jakiś idiotycznych poplątań fabuły, które nie mają sensu. tu wszystko trzyma się kupy i naprawdę dobrze się to ogląda. polecam dla cierpliwych 7/10