Nowy film Stevena Soderbergha Niepoczytalna jest ciężki do ocenienia. W zależności od punktu, z którego spojrzymy na ten film, jego ocena może się diametralnie różnić. Bo kiedy patrzymy na Niepoczytalną jako na thriller, rozczarowuje przesadna szybkość w rozwiązywaniu najbardziej napiętych i dusznych punktów filmu, której towarzyszy wystrzeliwanie się z rozwiązań fabularnych i kolejnych zwrotów akcji niemal z prędkością światła. Jednak gdy popatrzymy na Niepoczytalną jako na zabawę z konwencją thrillera, z którą wiąże się nakręcenie filmu iPhonem i stylizacja (choć wciąż mam spore wątpliwości, na ile ta stylizacja faktycznie była zamierzona) na kino klasy B, film Soderbergha staje się projektem trochę wyzywającym, ze względu na zmuszenie widza do sięgnięcia po inną filmową wrażliwość, i mocno intrygującym. Mam wątpliwości, mimo że koniec końców faktycznie ten film zadziałał tak, jak najprawdopodobniej zadziałać powinien. Wprawił mnie jako widza w dyskomfort i zaniepokoił do tego stopnia, że po opuszczeniu sali kinowej, w trakcie krótkiej przechadzki na przystanek autobusowy wolałem się nie rozglądać.

Jeżeli ktoś jest zainteresowany, pozostawiam link do mojej recenzji:
http://oszerokopojetejkulturze.pl/2018/07/szpitalna-pulapka-recenzja-filmu-niepo czytalna-2018/