Powoli kończy się lipiec, ale ja wracam do was z kolejną recenzją.

Sawyer wyjeżdża z rodzinnego miasteczka, by uciec od traumatycznej przeszłości. Gdy wbrew swej woli zostaje zamknięta w szpitalu psychiatrycznym, musi stawić czoło swemu największemu lękowi.

Główną rolę gra Claire Foy (,,The Crown", ,,Pełnia Życia"). Wciela się w ona w kobietę, która jest prześladowana. Uważam, że zagrała całkiem dobrze. Nieźle wczuła się w postać I fajnie się ją czasami oglądało, chociaż w niektórych momentach miało się jej serdecznie dość. Co do Joshua Leonarda (,,Zostań jeśli kochasz"). Zagrał on też dobrze, aczkolwiek sprawiał wrażenie, że mu naprawdę na tej roli zależy. Trochę gorzej w filmie wypada Juno Temple (,,Czarownica", ,,Na karuzeli życia"), która popełnia w ,,Niepoczytalnej" kilka błędów.

Sam film opiera się na ludziach prześladowanych I reżyser tego projektu, Steven Soderbergh, który chce nam opowiedzieć historię z punktu widzenia osoby prześladowanej. I widać w tym jakiś pomysł na fantastyczny film, którym faktycznie produkcja jest. Scenariusz może I czasami jest źle napisany, ale biorąc pod uwagę całość, jest nawet dobry. Zachwyciłem się tym filmem od pierwszego wejrzenia. To jak zostali przedstawieni bohaterowie - pierwsza klasa. Też narracja jest całkiem fajnie zrealizowana. Widać w tej produkcji serducho I to jest najważniejsze.

Najbardziej jednak urzekła mnie scenografia. Pokazanie tego szpitala psychiatrycznego w sposób prosty, ogromnie mi się spodobał. Też muzyka była całkiem dobra, jak I montaż oraz dźwięk. Jednak praca kamery też była wspaniała. Operator kamery naprawdę dał sobie radę. Jednakże mimo wszystko, jedynym I malutkim minusem tego filmu były niektóre wątki. Np. wątek matki głównej bohaterki był nie aż tak potrzebny, I jeżeli go by nie było, to ,,Niepoczytalna" nic by na tym nie utraciła. Tak samo wątek stalkera Sawyer był niepotrzebnie zdradzony na samym początku I gdyby się tą postacią ,,pobawić" byłoby lepiej.

Reżyser też chce trochę pobawić się naszą psychologią, ponieważ każdy będzie odbierał ten film na innej płaszczyźnie. Niektórym nie będzie to się w ogóle podobać, a inni będą zachwyceni. Soderbergh próbuje dać nam coś w stylu ,,typowy thriller psychologiczny". I czasami tak jest w niektórych momentach. To jest nawet całkiem dobry zabieg, ale też nie brakuje nam świeżości w ,,Niepoczytalnej". Również poróżni widzów odbieranie bohaterów. Otóż są oni budowani, w stylu, coraz dalej, tym bardziej poznajemy tych bohaterów. Tak samo odrazu nie wskakujemy w wydarzenia, które będą miały znaczenie w finale, tylko najpierw reżyser buduje napięcie, a potem dopiero mamy ten istotny ciąg wydarzeń.

Mimo wszystko, najbardziej zachwyciła mnie końcówka filmu. Istnieje wiele intepretacji, gdyż twórcy zostawiają nas z tzw. ,,otwartą głową". Każdy może po swojemu zinterpretować zakończenie produkcji. To jest bardzo dobre. Jestem też przekonany, że każdemu po seansie będą towarzyszyć emocje, tak samo jak mi, gdyż nie tak często mamy styczność z taką formą produkcji. Oczywiście nie będe zdradzał jak film się skończył, ale robi to ogromne wrażenie.

Podsumowując, ja temu filmowu daje 9 / 10 gwiazdek (I po raz pierwszy) z serduszkiem. Ja bawiłem się na tym świetnie, ale nie jest to film dla każdego. Jeżeli lubicie filmy psychologiczne z nietypowymi zakończeniami, to jest to film dla was, a jeżeli nie - lepiej pójdźcie na coś innego. To by było na tyle I do zobaczenia.