Miało być śmiesznie, było męcząco nudnie. Pomysł, intryga obiecujące, sceneria wymarzona: Zakopane 1914 rok. Obsada po prostu wspaniała, panowie Seweryn, Kot, Dorociński, Mencwaldowski grali koncertowo. I co? I g…. Przepraszam za dosadność, ale ona bardzo ładnie koresponduje z tanimi chwytami w dialogach, gdzie przekleństwo w ustach Witkacego ma wywołać salwę śmiechu. Nie wywołuje. Sala ziewa.
To było udręczenie. Wspaniali polscy aktorzy, z wielkim potencjałem komediowym starali się jak mogli ale oni nie mieli tu co zagrać! Ten scenariusz, te dialogi. To wszystko było tak sztuczne, tak wydumane, bez żadnej frazy, która utkwiłaby w pamięci. Bez polotu. Zastanawiam się, czego tu zabrakło? Chyba jednak scenariusza. Może autorzy inspirowali się klimatem filmu „Na noże”? Wszystko w tym filmie na pozór było zachęcające, ale te przerysowania, kalki, stereotypy.... Zmarnowany potencjał.