To jeszcze coś.. Film wyreżyserowany wspaniale, początek wciąga choć nie wie się kiedy.. gigant gala i facet niby zły bo pijany, ona idealnie trzeźwa, z bystrością i talentem.. widza cieszy że złego faceta coś urzekło (to zawsze działa) że to jej talent.. nuci melodię z gali przebudzony w nocy.. bardzo ładne.. potem się szukają.. znajdują.. no i tego jej talentu jest dawka niewyważona do końca.. piosenek w stylu "Amerykanina w Paryżu" jest ogromna dawka, natomiast brakuje faktów, w czym tak naprawdę pan Maine jest gwiazdą i widz musi sporo sobie dopowiedzieć dlaczego hollywood wciąga potem wypluwa.. Możliwe, że to historia z życia wzięta.. a nawet pasująca do samej Judy Garland.

Może to nie było aż tak istotne, czy był wybitnym wokalistą, tancerzem czy aktorem. Szołbiz przeżuwa i wypluwa - patrz przedmiotowe traktowanie takich gwiazd jak np. Judy (dieta: jeden proch na granie i drugi na spanie, drzemka i od nowa)

Przypuszczam, że Norman czując się "skończonym" chciał oszczędzić żonie zgryzot, że wolał targnąć się na swoje życie niż być przy niej. Utonięcie mogło zostać zinterpretowane przez otoczenie jako wypadek. Jest morze, to niepotrzebne są inne rekwizyty, które wskazują na samobójstwo

Fabuła dość jasna, tylko technicznie metoda na samobój mnie dziwi. Czyli człowiek płynie aż umrze.. Wypadki owszem się zdarzają, ale z decyzji nie umiem sobie tego wyobrazić.

I bardzo dobrze to świadczy o twojej kondycji psychicznej:) Może ktoś, kto np. brzydzi się krwią to samo powiedziałby o nożu czy broni palnej