Soo-jin Kim miała poważny wypadek po którym wylądowała w szpitalu. Cały czas obecny był przy niej jej mąż Ji-hoon Lee , który czekał na moment aż weźmie ją do domu. Kobieta doznała pourazowej utraty pamięci. Czytając jego zapiski dowiaduje się, kiedy zmarli jej rodzice oraz, że jest córką potentata. Nie miała żadnego rodzeństwa. Pyta partnera, kiedy po raz pierwszy wyznał jej miłość. Zakłopotany odpowiada, iż nigdy nie był w stanie, lecz dlaczego to jeszcze zobaczy. W czasie nieobecności żony sprząta mieszkanie na błysk. Pani Kim nie ukrywa obaw przed spotkaniem kogoś kto ją zna i go nie rozpozna.

Po przywiezieniu jej pod wieżowiec wnosi sam część rzeczy na górę zostawiając ją samą przy aucie. W domu szybko zapala dla niej świeczki na torcie. Zaciekawiona kobieta sama wchodzi do windy oraz naciska przycisk. Niestety chwilę od ruszenia w budynku wysiada prąd, a ona zostaje uwięziona. Główna bohaterka wpadła w panikę i straciła przytomność. Po włączeniu elektryczności mąż znajduje ją i zanosi do mieszkania. Gdy odzyskuje przytomność uświadamia jej lęk przed ciemnością.

Myślę, że o wiele więcej w tej produkcji thrillera niż dramatu. Podobnie jak w filmie ''Kobieta w oknie'' (2021) widz nie wie komu wierzyć czy głównej bohaterce, która może mieć urojenia oraz ma amnezję czy Ji-hoonowi, który coś może skrywać. I tu można wymienić pierwszy zarzut, zostawianie kobiety bez pamięci samej sobie. Soo-jin mogła się bez problemu zgubić czy mieć kolejny wypadek. W pewnym momencie wydaje jej się, że jest w stanie przewidzieć wypadki chwilę przed ich wystąpieniem, jednak lekarka sprowadza ją na ziemię, że to halucynacje.

Podobnym poziomem logiki popisują się policjanci, którzy przesłuchują osobę z amnezją. Dalsza fabuła dalej podkopuje ich autorytet. Zdradzę tylko, że zostawiają podejrzanego z otwartymi drzwiami dzięki którym ten ucieka. Fabuła zaczęła mnie ciekawić dopiero po 50 minutach oglądania. Ostatnie 40 minut obfituje w dużo zwrotów akcji i udowadnia, że Korea Południowa umie w filmy. Z pewnością spodoba się fanów thrillerów psychologicznych. Historia Soo-jin w całokształcie jest dość smutna, jednak za mało tego w całym czasie by nazwać to dramatem. Moja ocena to 5/10.