Jestem absolutnie oczarowana klimatem tego filmu. Kolorami, grą świateł, montażem... Stanowi to, coś na wzór dopełnienia fabuły - dopowiada emocje bohaterów, co niesamowicie cenię, bo coraz trudniej o takie filmy. Dlatego też zaskakuje mnie ocena tej produkcji. 7.1 gdy co najwyżej mierne filmy szczycą się wyższą notą? To martwiące!
We the Animals to nie wielkie dzieło, które wstrząśnie czyimś światem, ale nie sądzę, by ktoś obejrzał całość i nie zostawiło to w jego sercu choć małego chaosu. Obraz dzieci, które żyją w patologicznej rodzinie. Ich dorastanie, zmiany, które w nich zachodzą. Toksyczne relacje, z których ciężko zrezygnować, bo przecież są również te dobre, piękne chwile. Uciekanie w świat wyobraźni. Wszystko to można tutaj znaleźć w pięknej oprawie i stąd moja ocena (8/10), która może zdawać się nieco zawyżona (jak na mnie), ale moje serce zostało urzeczone i nie mogę z tym walczyć.
Ukłony do scenarzysty, który tak świetnie poradził sobie z tą historią.