Nie da się uciec od korzeni i całej tej genderowej idei filmu. Trans-płciowość jest tematem dominującym - choć chciało by się powiedzieć, że to przecież kameralny dramat rodzinny. I ja go za taki osobiście odbieram. Ale jak wspomniałem, z tył głowy czai się myśl, że to coś więcej. Że mimo wszystko jest to film z konkretnym przesłaniem.
Przyznam się, że przez długi czas dałem się nabrać i nie skojarzyłem o co chodzi. Monica tak świetnie jest zrobiona na babkę, że po prostu tego nie widać. I tylko kilka szczegółów może sugerować, że coś tu nie do końca pasuje. No ale czy komuś to przeszkadza?
Przewrotnie napiszę, że pewnie tak. Bo znajdzie się wielu hejterów, którzy z definicji - nawet nie oglądając filmu - wyklną go od idiotyzmów, dewiacji, albo pornografii, itp. Rozumiem, ale i nie pochwalam. Bo film ogląda się bardzo przyjemnie i nie jest ideologicznie przesiąknięty. Przynajmniej nic na siłę. A każdy swój rozum przecież ma (chyba - choć jak patrzę po większości komentarzach, to powoli przestaje wierzyć w ludzi).
Zaskakująco dobre kino. Polecam podejść bez uprzedzeń.