Widzę po komentarzach, że niektórzy chyba nie do końca zrozumieli pewną kwestię w tym
filmie. Matka gł. bohatera po prostu panicznie bała się go stracić. Zapewne gdy urodził się
Dennis (lub gdy tylko zaszła ona w ciążę), porzucił ją mąż, a Dennis był jedyną osobą, która przy niej
była. Kochała go i przekazała jemu na prawdę dobre wartości (wrażliwość, szczerość,
szacunek). Wychowała go na porządnego faceta. Jednak z wiekiem poprzestawiało jej się w
głowie i zapomniała o tym, że Dennis jest już dorosły. Jemu też ciężko było się przestawić.

W każdym razie dążę do tego, że jego matka nie była kobietą, która zabraniała mu
czegokolwiek. Przecież swobodnie mógł chodzić do kina, czy uprawiać sport, który kocha.
Szanowała to i nie miała nic przeciwko. Już na początku filmu widać, że ona po prostu
panicznie boi się, że Dennis nie wróci do domu (ktoś go zabije / będzie miał wypadek /
ucieknie). A ona by tego nie zniosła. Co za tym idzie, sądzę, że nie miała nic przeciwko
tatuażom. Nie była staroświecką wariatką, tylko kobietą, której trochę poprzestawiało się w
głowie, ale mimo to, nadal kochała swojego syna (na swój sposób). Widać to również w
momencie, kiedy żegna się z Dennisem, gdy ten wyprowadza się. Jest jej smutno, ale nie
obraża się na niego, nie wyrzuca go z domu. Sądzę, że gdy emocje jej opadną, na pewno
spotka się w trójkę (z Dennisem i jego kobietą). Zobaczy, że na prawdę się kochają i uszanuje
to. Sam fakt, że Dennis wyprowadził się kilkanaście kilometrów dalej, nie znaczy, że nie będzie
jej odwiedzał.

Podsumowując - matce chodziło tylko o to, aby nie stracić syna i aby zawsze przy niej był i jej
nigdy nie opuścił. Jednak nie była osobą, która miałaby czegokolwiek zabraniać swojemu
synowi (oczywiście mówimy tu o dozwolonych rzeczach). W przeciwnym razie trzymałaby go
cały czas pod kluczem i nie wypuszczała z domu nawet na moment.