Ten film posiada wszystko, co dobry film mieć powinien: świetny scenariusz, reżyserię, aktorstwo, zdjęcia i muzykę. Fabuła wciąga, jej tempo jest odpowiednie, z ciekawością śledzi się losy Mildred i chce się poznać odpowiedź na pytanie, co skłoniło ją do tego, co zrobiła. Kreacje aktorskie bardzo dobre, szczególnie podobała mi się Ann Blyth jako Veda.
Skoro już o córce mowa - co za wstrętna, samolubna dziewucha! Aż chce się wejść w ekran i zdzielić ją po gębie. Ciężko jest zrozumieć postępowanie Mildred, niby córka jest córką, ale rozpuszczanie dziecka i pozwalanie mu na wszystko nie może przynieść nic dobrego. Chociaż może serce matki rządzi się swoimi prawami i ta historia nie jest wcale tak daleka od rzeczywistości, jakby się mogło początkowo wydawać. [spoiler] Na szczęście scenarzyści byli twrdzi tam, gdzie ona nie potrafiła i Veda wreszcie dostała to, na co zasłużyła.

"Mildred Pierce" jest dramatem z najwyższej półki, ma w sobie klasę, a jednak czegoś mi w nim zabrakło. Może to brak konsekwencji w postępowaniu tytułowej bohaterki mnie za bardzo irytował, jej poświęcenie i zaślepienie matczyną miłością. Mimo to z całą pewnością warto obejrzeć ten film, bo to bardzo dobre kino, a przedstawiona w nim historia nie jest ani przesadnie dramatyczna, co jest przecież tak typowe w filmach z tamtego okresu, ani też mimo upływu czasu, nie zestarzała się i dzisiaj robi wrażenie tak jak kilkadziesiąt lat wcześniej.
8/10