Mama

Surowy dramatyczny obraz wegetacji bohaterów - matki i syna.
"Winylowe" oświetlenie zmusza nas do głębszego wejścia w życie bohaterów, matka zajmuje się synem, który ma nadwagę znaczną, ograniczającą jego życie.
Konwencja filmu niemego, bez ścieżki dźwiękowej, środki wyrazu mimika, gesty ciała. Egzystencja...

cała reszta to wielkie oszustwo. Nie jest to realizm. Jest to naturalizm sztucznie odegrany. Ludzie się tak nie zachowują, nie są kukłami udającymi nadąsany realizm na potrzeby "artyzmu". Metafizyki wielkiej też tu nie ma. Ani humanizmu - wbrew pozorom. Jak się nie ma nic do powiedzenia, to nie należy robić filmu.

Niby rozwlekła akcja... a jednak poruszył mnie ten film...
Główny bohater... jego los...
Jego egzystencja oparta na spaniu i jedzeniu...
Milczenie... Samotność...
Poruszający, dający do myślenia film.

mozna znalezc gdzies w sieci?

Wydaje się, jakby reżyserzy testowali cierpliwość i wytrzymałość widza. Warto jednak przetrwać, a nawet poddać się propozycji twórców - aż do przejmującego finału. A film powinni zobaczyć wszyscy chłopi, którzy zastanawiają się co te ich baby robią przez cały dzień siedząc w domu. Oraz ci, którzy nie przestają...