Zdecydowałam się to obejrzeć zasugerowana wysoką średnią na filmwebie, niestety. Mam wrażenie, że te wysokie noty zostały kupione, bo trudno znaleźć mi inne wytłumaczenie na taki obraz rzeczy. Co to w ogóle jest?! Skategoryzowane jako "film dokumentalny", ale bliżej mu do paradokumentala. Chyba, że to fabularna dokumentacja upadku polskiego społeczeństwa. Ale po co to dokumentować? Ja się pytam, po co? Dla kogo jest ten film? Dla polskiej arystokracji, tak zapatrzonej w czubek własnego nosa, że aż niedostrzegającej nizin społecznych? Naprawdę, wystarczyłoby ich zabrać na jeden dzień do pierwszej lepszej mniejszej miejscowości, ten film dzieje się codziennie w całej Polsce. Akurat mam przyjemność mieszkać w pobliżu takowej, więc takich ludzi widzę całkiem często, całkiem często słyszę te dialogi, całkiem często słyszę o takich dramatach. No i ok, taki jest stan rzeczy. I co w związku z tym? Film nie proponuje żadnej zmiany, nie rzuca nowego światła na tych ludzi, nie szuka rozwiązań. Po prostu pokazuje jak jest. A jak jest każdy widzi.
Ani to zabawne, ani to poruszające, ani artystyczne. Brzydkie kadry, brzydka scenografia, fabuła nieciekawa, akcji brak. Po prostu dokumentacja polskiej marności. Jedyne co dobrego można powiedzieć o tym filmie, to że aktorzy grali swoje role wyjątkowo autentycznie. Naprawdę miałam wrażenie, że jestem w typowym polskim sklepie. Ale sęk w tym, że wolałabym tego wrażenia nie mieć.
Zdaję mi się, że nie po to wynaleziono kino. Można pokazać brzydkie realia w dobry sposób i Polacy już niejednokrotnie to udowadniali. Ale ten film to po prostu jakaś pomyłka.