Jak dla mnie film jak najbardziej był komedią, kilka razy się uśmiałem, np scena łóżkowa na hawajach, kiedy Lena opowiada jak chciałaby zjeść jego słodkie policzki, a on w odwecie (oczywiście w zamyśle równie erotycznym) mówi, że chciałby zgnieść i rozwalić jej twarz młotkiem (co w kontekście jego problemów z blokadą wyrażania emocji i przekłuwania ich w agresję fizyczną tworzy niebywale śmieszną sytuację moim zdaniem :D ), albo kiedy ucieka przed braćmi, a ci go doganiają samochodem i mówią: "idioto, wiemy, gdzie mieszkasz", po czym wymijają go i jadą dalej, a on rezygnuje z heroicznej ucieczki :D
btw co do " chciałabym się rownież doszukać u niego źródła problemów gdzie indziej" - to co byś chciała jeszcze? Zahukany przez siostry słaby samiec nie radzi sobie potem z rolą mężczyzny, jest niezdecydowany, tchórzliwy i nie ma śmiałości do kobiet, jeszcze na grzbiecie piętno introwertyka, jak dla mnie tyle to już dużo :)

Według mnie Barry to świetnie ukazany przykład osoby w spektrum autyzmu :)

Zdecydowanie :P Dzięki, że przypomniałeś/aś mi ten nietuzinkowy film, muszę sobie go odświeżyć. To zdecydowanie jedno z moich ciekawszych doznań filmowych, dla takich filmów warto włączać telewizor.

Warto, ja też sobie odświeżyłam po kilku latach i nie stracił nic ze swojego uroku :))