W porównaniu do Hiszpańskiego poprzednika, film Johna Ericka Dowdle jest nieco mroczniejszy, trochę bardziej dynamiczny i jakby mniej przegadany.
Co z jednej strony czyni obraz ciekawym dziełem, zaś z drugiej niestety pozbawiło go pewnej surowości, która w oryginale potęgowała grozę i poczucie wewnętrznego
oraz zewnętrznego zagrożenia.
W filmie jest kilka wypełniaczy w stosunku do pierwowzoru. Jedne zdecydowanie niepotrzebne (takie jak scena rozteptywania szczura czy z psem w windzie), drugie zaś dość ciekawe (uśmiercenie jednej bestii przy pomocy kamery lub moment ze snajperem).
Pierwsza scena ,,interwencyjna" nieco gorsza od tej z ,,[REC-a]". Babcia tam była zdecydowanie straszniejsza.
Podobnie ma się z końcówką. Jest trochę mniej klimatyczna niż w Hiszpańskim oryginale.
Zresztą motyw zagatkowego wirusa od wydarzenia z opętaniem zrobił na mnie większe wrażenie niż wątek ze zwierzęcą wścieklizną.
Jennifer Carpenter mimo, że wypadła bardzo dobrze nie przekonuje mnie już tak jak Manuale Velasco.
Zarówno od strony urody jak i kreacji. Uważam, że Hiszpanka zagrała bardziej realistycznie.
Zatarto odrobinę ,,tajemniczość zewnętrzną" poprzez ukazanie w pewnej chwili wydarzeń obok kamienicy oraz sceną z telewizorem. Także ,,telewizyjną" przez zaprezentowanie nam w paru momentach operatora kamery.
Poza tym nie ma Hiszpańskiego języka, który w ,,[REC-u]" koił moje uszy. ;)
Kolejny raz przeróbka ustępuje swojemu pierwowzorowi. Jednak bardzo niewiele i prezentująca ciekawą atmosferę z bardzo dobrym sposobem realizacji.
Fajnie by było gdyby każdy, szybko nakręcony remake Azjatyckiego czy Europejskiego dzieła był taki jak ,,Kwarantanna". ;-)