Ten film to smutna rzeczywistość. Nie ma w nim nic nierealnego. Nikt niczego nie ubarwił, nie dodał, nie ujął. Oparta na faktach opowieść o tym do czego może doprowadzić brak samoakceptacji. A skąd ten brak samoakceptacji? A no prezent od społeczeństwa. Szkoda, że nikt zanim napisze niezbyt przemyślany komentarz o homo albo wypowie niezbyt przemyślaną opinię o gejach nie myśli o tym, że już przyczynił się (tak, czas przeszły!) tym do tragedii. Każdy kto myśli, że takie opinie spływają po każdym geju jak woda po kaczce albo nie trafiają jak ziarno na grunt pośród ludzi skorych do fizycznej agresji myli się bardzo. Obrazów filmowych z życia wziętych o podobnej tematyce jest bez liku i nie dotyczą tylko gejów! Gdyby Twojego kolegę/przyjaciela/brata/kuzyna/syna za bycie homo doprowadzono do samobójstwa albo skopano na śmierć, to inaczej pisałbyś kinomanie komentarze do takich obrazków z życia. To pokazuje również lichość chrześcijaństwa w naszym kraju.