Mam takie same myśli po filmie, strasznie mnie to końcówka dotknęła... =(

Dzięki za komentarz! Miło słyszeć, że masz podobne odczucia!

"Scena, gdy otwiera mu drzwi, jest naprawdę przerażająca. Aż chce się krzyczeć, nie otwieraj, spojrzyj przez wizjer i dzwoń na policje!"
Stare, normalne pokolenie jak moje widzi szarmanckiego młodzieńca, który znalazł torebkę dziewczynie, a że wpadła mu w oko, kupił wino i chciał ją poznać. Obecne smarkule w swej rewolucyjnej czujności doszukują się w tym obrazku lekkomyślności ze strony filmowej Kasi, jej nieumiejętności dostrzeżenia grożącego jej zagrożenia ze strony "męskiej szowinistycznej świni", która to świnia chce ją rzecz jasna wykorzystać - bo tego się smarkule naczytały w feministycznych "poradnikach".

"Patriarchat", "rodzina dysfunkcyjna", "rolę przypisaną kobiecie"...
Gdyby reżyser dożył i zobaczył, jak wykoślawione postrzeganie świata mają w Polsce współczesne młode dziewczyny, zindoktrynowane tak jak Ty to by się chyba załamał. Feministyczne, marksistowskie pranie mózgów od małego jak widać oprzynosi rezultaty. To jest zwykła sympatyczna, niestarzejąca się komedia bazująca na klasycznym zestawieniu przeciwstawieństw: mieszkańców wsi i mieszkańców miast. Gdzieś Ty tam zauważyła jakąś walkę płci, patriarchat i jeszcze "syndrom sztokholmski"? Może jeszcze poszukaj "nietolerancji", "seksizmu", "homofobii", "nazizmu" i "polskiego antysemityzmu":-) Film przed oczami widza zderza ze sobą tradycyjnego, wiedzącego czego chce pana Solskiego i kluchowatego, niezdarnego pantoflarza, docenta Wolańskiego. Filmowcy kpią z raczkującego wtedy w Polsce "wychowania bezstresowego", eksperymentowanego na małym Piotrusiu przez "postępowych" Wolańskich. Szkoda mi Twojego straconego pokolenia. Pokolenia poranionego przez lewackich społecznych doktrynerów, które już nie potrafi się śmiać ze zwykłej niewinnej komedii bez doszukiwania się jakichś "seksizmów" i "niesprawiedliwości społecznej". To nie ten film jest horrorem, tylko to, co z Wami zrobiła "Gazeta Wyborcza", "Newsweek", TVN" i współczesny Hollywood, a w efekcie i współczesne "komedie" romantyczne.

PS. Kasia studiowała pedagogikę, nie polonistykę.

Widzę że moja opinia wywołała w Tobie silne emocje!
Masz rację, pedagogika, moja pomyłka. Jeśli chodzi styl rodzicielski Wolańskich jako satyrę na bezstresowe wychowanie, to ciekawa obserwacja, dziękuje.
A co do reszty wywodu "at personam" to nie będę się odnosić, zaznaczę jedynie, że Twój styl wypowiedzi jest obraźliwy.

Nie było moim zamiarem Ciebie obrazić, to była reakcja na kolejny jakże charakterystyczny obecnie sposób postrzegania otaczającego świata przez młodych. Koncentrowanie się na filmie przez pryzmat feministycznej czujności rewolucyjnej, doszukiwanie w fabule "odchyleń prawicowych" - to jest dopiero dramat pokolenia. Per analogiam, przeżywając nieśmiertelny, "evergreenowy" film "Znachor" delektuję się świetnie skonstruowaną fabułą, nie zaś zakładam szkiełko rewolucjonisty i widzę w obrazie tylko nierówności społeczne na linii dziedzice-chłopi. Jest takie, chińskie chyba powiedzenie, że gdy mądry człowiek pokazuje ręką księżyc, to głupi patrzy na rękę;-)
W mojej opinii ludzie do omawianego filmu lubią wracać, bo jest swojski, naturalny; widzowie kibicują Solskim, a współczują nieporadnemu, powiedzielibyśmy dziś "zmatriarchatyzowanemu" Wolańskiemu, chodzącej definicji pantoflarza. W filmowych tamtych czasach tytuł "stara panna" był czymś, czego dziewczyny próbowały uniknąć. Obecnie ów status nabrał pozytywnej konotacji i nazywa się: "singielka". Smutne to, że w przeciągu jednego pokolenia narosła taka bariera niezrozumienia. W każdym razie co złego to nie ja!

Ok, boomer. Na przyszłość nie chwaliłabym się taką biedą umysłową, bo naprawdę nie ma czym. Kiedyś leczyliśmy upuszczaniem krwi, a słabe młode pokolenia wymyśliły sobie antybiotyki, kroplówki operacje. Kiedyś to słabsze jednostki po prostu umierały tak jak powinno być, a w ogóle to ludzie dożywali max 40 nie ciążąc społeczeństwu na starość. Żal tych młodszych pokoleń inwalidów i starców. Kiedyś to było...
Mniej więcej tyle sensu ma Twój wysryw. Pozdrawiam.

że też Ci się chciało komentować te idiotyzmy :)

W sumie racja, choć myślałem, że komuś się klepki otworzą, moje słowa dadzą impuls do refleksji. Ech... ;-)

Jak bylam mniejsza i oglądałam z rodzicami to bawiła mnie ta komedia, a jak obejrzalam spowrotem (z 2 lata temu) to bylam przerażona tym co się dzieje w tym filmie. Zgadzam się z tobą całkowicie.

idz to swojej piwnicy a potem tam zostan i kurde nie oceniaj dobrych filmow na 1 gwiazde bo kurde jakis tusk czy inny donald ci tak powiedzial z ta tenczowa flaga

Niektórzy próbują (jakże merytorycznie i z szacunkiem) sprowadzić twoją recenzję do POKOLENIA STRACONEGO MARKSISTOWSKĄ INDOKTRYNACJĄ, ale totalnie nie o to chodzi. Mojemu życiu nie przewodzi żadna myśl lewicowa bądź feministyczna, ale nie potrafię nie przyznać ci absolutnej racji, nawet pomimo lekkiego zdemonizowania fabuły przez ciebie. Film ogółem byłby przyjemny do obejrzenia, jednak od połowy wypełnia się przemocą psychiczną i manipulowaniem główną bohaterką, całość dobija natomiast romans absolutnie nieszczery i wciśnięty na siłę. Niezależnie czy traktować tę produkcję jako komedię czy dramat, to i tak ciężko się to ogląda, niczym konwencję wyczerpaną w połowie, co próbuje się ukryć drastycznym przyspieszeniem akcji. Nie zawiązują się żadne autentycznie relacje pomiędzy bohaterami, podejrzany nieznajomy w jedną noc staje się współlokatorem i kochankiem. Kasia ostatecznie zostaje narzeczoną Pawła, jednak przez cały czas jest wobec niego wyraźnie zdystansowana i nieufna – zresztą nie sposób jej się dziwić, skoro wybranek nieustannie bawi się jej uczuciami, wywiera na niej psychiczną presję, nie toleruje odmowy. Na pewnym etapie nie sposób wierzyć w to, że wybory głównej bohaterki są jakkolwiek przemyślane i świadome, tak jakby przekroczony został jakiś punkt krytyczny w jej psychice i od tego momentu stała się kompletnie obojętna na swój los. Ostatecznie film pozostawia nieprzyjemne wrażenie pocięcia scenariusza, a wszelkie emocje czy uczucia bohaterów zostają spłycone i pominięte – tak jakby reżyser chciał zakończyć kręcenie filmu po linii najmniejszego oporu i dzięki temu nie musieć dopracowywać poszczególnych wątków. A wystarczyłoby po prostu nakręcić parę dodatkowych scen ukazujących, jak Kasia pomimo początkowych zgrzytów zdobywa zaufanie do Pawła i zaczyna powoli dostrzegać zalety tradycyjnego wiejskiego życia, a Paweł przestaje się zachowywać jak toksyczny i zaborczy manipulant (bo jego zachowanie wykracza poza estetykę beztroskiego badboya czy jakkolwiek by tego nie interpretować). Tylko tyle i aż tyle!

Ta zmanipulowana Kasia mówiąc kolokwialnie leciała na Pawła Zawadę i to było bardziej niż pewne zdystansowana to ona była do Kolasy już nie róbcie z niej ofermy to dziewczyna która zwiała z własnego ślubu,uciekało przez okno spuszczając się na związanych prześcieradłach żeby się z Kolasą nie widzieć,wyjechała bez pieniędzy i pewnego lokum do dużego miasta zupełnie sama bez wsparcia bliskich więc wiemy,że jak Kasia czegoś nie chce to tego nie zrobi jakoś nie widziałam serii ucieczek przed Pawłem

Tak, historia Kasi jest smutna. Ale oceniasz film jako sztukę, oceniasz grę aktorską, oceniasz reżysera, muzykę, scenariusz, przyjemność z oglądania i wiele innych rzeczy, a nie walisz najniższą możliwa ocenę, bo fabuła jest inna niż Twoje poglądy.
I jeszcze gdyby chociaż było w filmie ukazane to tak, że smutny los Kasi jest czymś dobrym, to można by dyskutować, ale wcale tak nie jest, jej wieśniacki i hiperkonserwatywny ojciec nie jest ukazany jako postać pozytywna

Tak na serio znając kontynuację to wiemy,że Kasia ukończyła studia, została dyrektorem szkoły,ok małżeństwo jej nie wyszło ale wiemy z 3 części,że kiedy była w ciąży Paweł jeździł do Holandii po urodzeniu syna wróciła na studia czyli nie był takim tyranem a sama Kasia studia ma,pracę ma, dziecko ma, rodzinę ma, dom ma jest spełniona w każdym aspekcie życia rzeczywiście istny dramat

Dokładnie

Dlaczego nie rozumiecie że to jest komedia, satyra

Czekałem na jakieś pseudofeministyczne lamenty i się nie zawiodłem. Film był twardo osadzony w realiach końcówki PRLu, momentami zabawny, momentami dramatyczny. Nakładanie na starsze filmy filtrow współczesności, będzie prowadziło do tak absurdalnych wniosków jak autorki powyżej. Wierne odwzorowanie realiów epoki jest siłą komedii tamtych lat - film nie udaje czegoś czym nie jest. Nawet lokacje wieś-miasto były odwzorowane z niezwykłą starannością (w sumie nawet nie musiały bo film był kręcony w tamtych czasach). Nie ma przypadku, że ostatnie polskie komedie, które dało się oglądać (co nie znaczy, że były wybitne) powstały jeszcze w latach 90, a ostatnie 2 dekady to na dobrą sprawę czarna dziura. Dawanie dziełu 1 i wystawianie płaczliwych postów na FW, bo film nie wpisał się w twoje wyobrażenie pozycji kobiety w tamtych czasach jest jakąś aberracją i dowodem, że twoje indywidualne frustracje mają decydujący wpływ na ocenę filmy. Jeśli ja miałby oceniać filmy na podstawie tego, że nie wpisują się w moje poglądy połowie filmów musiałbym dać 1.

Nie jesteś sama, mnie też się to wszystko bardzo niezręcznie oglądało. Nigdy więcej