Właściwie uznaję oglądanie tego filmu za przeżycie natury masochistycznej.

Zgadzam się.Obejrzałam go raz i do dzisiaj mam przed oczami poszczególne sceny.Obejrzenie ponowne nie wchodzi w grę, nie dam rady.Mam kilka takich pozycji, po które nie sięgnę po raz drugi.

Pierwszy raz obejrzałem ten film,na początku lat'90 (a raczej próbowałem) bo wówczas nie wytrzymałem tego nagromadzenia beznadziei i pesymizmu.Wtedy nie dotrwałem do końca seansu,teraz po30-tu latach się to udało i nie żałuję,mimo że zacytuje sam siebie,"beznadzieja i pesymizm"dalej wylewają się z ekranu.Jak widać długo dojrzewałem do tego by go obejrzeć w całości.Film dalej to jedna wielka deprecha.Poniżej ktoś napisał o rozdawaniu widzom sznura po jego obejrzeniu. Mam dziwne wrażenie że współcześnie,w naszym kraju podobne historie takich życiowych rozbitków,choć w innych realiach,ustrojowych i ekonomicznych dalej się zdarzają.

Mam to samo. Podobnie z "Balladą o Januszku"

Sama Holland powiedziała o tym filmie, że gdyby miała nakręcić coś jeszcze bardziej pesymistycznego, to musiałaby chyba na premierze rozdawać widzom sznur :)

jan_niezbedny poważnie:O to ja nawet sie nie zabieram za ten film, chociaż lubię pozycje które dają do myślenia...

Ta akurat daje sporo, przy tym to kawał świetnego kina, z rolami, które mogą zaskoczyć - zwłaszcza tych, którym B. Linda kojarzy się tylko z "bieganiem z giwerą".