Tym razem twórcy postanowili wysłać morderczego karła w kosmos - posunięcie typowe dla lat 90., gdy w celu ratowania coraz bardziej wyeksploatowanych franczyz decydowano się na najbardziej kretyńskie rozwiązania. Bez owijania w bawełnę: czwarta część cyklu stężeniem zawartej w niej głupoty bije na głowę "Jason idzie do piekła" i "Jasona X" razem wziętych (z tym drugim tytułem łączy zresztą omawianą produkcję miejsce akcji). Przy okazji galaktycznej eskapady zdecydowano się sparodiować kilku spośród klasyków nurtu science-fiction, ze szczególnym uwzględnieniem takich tytułów, jak "Obcy" czy "Mucha". Efekty są nader mizerne, poczucie humoru na poziomie nastolatka masturbującego się przy "Dragon Ballu", jednak przyznać muszę, że oglądało się bez spodziewanego bólu. Powiedzmy po prostu, że momentami rzecz jest do tego stopnia idiotyczna i bezwstydna w swej kiczowatości (patrz: koszmarne efekty specjalne, sto lat chociażby za wspomnianym filmem Scotta), że może aspirować do pozycji spod znaku "guilty pleasure". Czerstwe teksty, pomysły wzięte jakby wprost z... kosmosu i wciąż niezawodny Warwick Davis. Dla odważnych.