"The World of Kanako" przykul moja uwage juz po opisie i recenzjach na imdb. Od razu wiedzialem, ze mi sie spodoba, ale mimo tego film zdolal mnie zaskoczyc i totalnie "zryc mi czerep".

Mozna powiedziec, ze caly ten film to jedna wielka pulpa i neo-noir zmieszane w rownych proporcjach, plus thriller, typowo Japonska ekstrema i...dramat rodzinny. Dodatkowo wszystko ma tu posmak eksploatacji z lat 60' i 70', szczegolnie czolowka, ktora jest pelna krwawych animacji, strzelanin i rozjezdzania ludzi autem. Niesamowity klimat.

Film jest pelen przedziwnych wydarzen i sfiksowanych postaci krecacych sie wokol poszukiwan Kanako - corki emerytowanego gliniarza Akikazu, ktory jest totalnym zyciowym przegrancem, rozwodnikiem, alkoholikiem i niepoprawnym brutalem. Co gorsza, nie pamieta on nawet za bardzo wlasnej corki! Cale to poszukiwanie jest dla niego ostatnia proba odbudowania swojej rodziny. Jak sie szybko okazuje proba bez zadnych szans powodzenia...
Kanako okazuje sie Czystym Zlem manipulujacym i niszczacym ludzi dla zabawy, a powracajace wspomnienia z przeszlosci ukazuja jak wygladaly jej relacje z ojcem (zero komunikacji, nienawisc, prawie kazirodztwo).

Jak mozecie sie domyslic film ten jest pelen przemocy, dekadenckiego nihilizmu, depresyjnego klimatu, zwyrodnialstwa, dewiacji, zboczen, perwersji, beznadziei, gniewu, alkoholu, narkotykow i negatywnych emocji. A gyby filmy mialy zapach to ten capilby zgnilizna i ropa! Wiec dlaczego jest on znacznie lepszy od pelnych przemocy filmow z Hollywood? Dlaczego mi sie podobal? Bo ma w sobie wazne przeslanie. Jest on jakby przestroga przed pograzeniem sie w marazmie pracy i egoizmie, ktory prowadzi do zerwania wiezi rodzinnych i utraty kontaktu z wlasnymi dziecmi. Film pokazuje, ze kazdy tak naprawde potrzebuje bliskosci drugiej osoby, ciepla rodzinnego, milosci, itp. Brzmi to banalnie ale jest to prawda i dziury powstalej po utracie takich wartosci nie wypelni ani alkohol, ani przygodny seks, ani grzmocenie po ryju swoich wrogow/swiadkow, ani zazdrosne niszczenie szczescia innych (jak np. Akikazu poprzez zgwalcenie zony skorumpowanego policjanta-mordercy na oczach jego syna, czy tez Kanako odreagowujaca zycie w pozbawionej milosci rodzinie poprzez destrukcje zycia swoich przyjaciol).

Tak wiec polecam ten obraz wszystkim rodzicom, samotnikom i przegrywom znajdujacym sie nad przepascia. Obyscie nigdy nie musieli zmierzyc sie z przeciwnosciami losu jak bohater tej opowiesci.

P.S. Zapomnialem dodac, ze sciezka dzwiekowa wypelniona anglo-jezycznymi piosenkami w stylu bluesowym i psych-rockowym od razu wpada w ucho i dodaje do atmosfery.
Niesamowity jest tez psychodeliczny montaz wymagajacy od widza nieustannej uwagi, tak wiec pokolenie smart phone zombies moze miec problem z konentracja i zalapaniem o co chodzi i dlaczego. Ale uwazni widzowie predzej czy pozniej zrozumieja i napewno beda pod wrazeniem, poniewaz tym filmem Nakashima dolaczyl do grona wybitnych i ...zakreconych japonskich rezyserow takich jak Miike, Sono, Kitano i Fukasaku.