Maniuś-złodziejaszek, miejski lump, powraca do kamienicy, gdzie mieszka. Huraganowy ogień różnych rodzajów broni nęka przez kolejny tydzień mieszkańców i żołnierzy powstańczej Warszawy. Dramatyczne walki toczą się o zdobycie wody. Schron w piwnicy zajmują poza Maniusiem energiczna dozorczyni ze swym potulnym mężem, stary i ciężko chory na serce profesor, młoda matka z małą córeczką i dziewczyna Ewa. Dozorczyni wyprawia męża po wodę. W chwilę później następuje wybuch, kamienica się wali. Po przeżytym szoku mieszkańcy piwnicy stwierdzają, że zostali zamknięci w pułapce. Początkowo nie zdają sobie sprawy z grozy sytuacji, przekonani, że zostaną odkopani. Próbują kuć ściany, dostają się do obszerniejszych pomieszczeń, ale również bez wyjścia. Mijają dwie doby - profesor ślepnie, dozorczyni załamuje się nerwowo, Maniuś i Ewa gwałtownie się kochają, matka do końca walczy o powietrze i wodę dla dziecka. Wolno dopala się lampa naftowa

Film jest zapisem tragicznych losów mieszkańców pewnej warszawskiej kamienicy, która pod huraganowym ogniem powstańczych walk zamienia się w ruinę. Uwięzieni w piwnicznym schronie ludzie początkowo nie zdają sobie sprawy z grozy sytuacji. Próbują uwolnić się z pułapki, liczą także na pomoc z zewnątrz. Pomoc jednak nie nadchodzi. Po dwóch dobach spędzonych bez wody i światła ludzie zaczynają się załamywać. Dopełnia się jedna z wielu tragedii mieszkańców miasta skazanego na zagładę. Powolna śmierć, która ich dopada jest jedocześnie najcięższą próbą charakterów.
[Filmoteka Narodowa]