Tak, scena z samolotami ma dużą siłę - symbolizuje to, jak wojna brutalnie wdziera się w sielankę i jak bezradny jest wobec niej pojedynczy człowiek. A kiedy student albo dziewczyna wyraża nadzieję, że to polskie samoloty, a zaraz widać na skrzydłach niemieckie krzyże, to już trafia człowieka do głębi. Wszyscy, którzy oskarżają ten film o pustkę powinni przypomnieć sobie tą scenę. Nawet jeśli jest miejscami naiwny lub zanadto dryfuje w stronę banalnego melodromatu, to umięjetnie pokazuje tragedię nadciągającej zagłady wojennej, m.in. przez tą scenę.
Co do sceny ostatniej... Tu już niektórzy się czepiali, że nierealistycznie rozegrana i że tajemnicze są okoliczności w jakich dziewczyna dostaje odłamkiem w szyję. To rzeczywiście jest zgrzyt, ale pomysł i puenta zarówno sceny jak i całego filmu są niezłe. Dla mnie napis, że "Świat jest piękny" pośród rozpoczynającej się zawieruchy jest podkreśleniem straszliwej absurdalności wojny i ostatecznym zderzeniem naiwności młodych ludzi z tym co jest zbyt okropne, by przyjąć to do wiadomości.
Film rzeczywiście działa bardziej na poziomie emocji niż intelektu i nie jest idealny. Ale ogólnie spełnia swoje zadanie.

Bomba zrzucona została w jakiś budynek i odłamek ją trafił. Z uwagi na niski budżet tak to musieli pokazać jak pokazali.

no i ostatni patrioci (mógłbym tez ich tak nazwac), potem przyszła komuna , takich jak ci bohateoriwe w filmie niszczyło UB potem sie wzieli za Kosciol,,, a dzis chodza z otwartymi przyłbicami, których nikt nie osądził i pewnie nie osądzi

Dobry film, dobra obsada, zaskoczył mnie poziom gry Damieckiego, jakoś :drewniano" grał. Podobało mi się że reżyser pokazał młodych ludzi w sposób normalny, piją wódkę, gadają o dziewczynach, nie ma tu patosu i zadęcia.

Tak się wzieli za kościół,że gruz i popiół...

Zgadzam się - scena na plaży jest najlepsza w całym filmie (zwłaszcza tekst "To chyba nasze"). Cały film ma lepsze i słabsze momenty, ale generalnie jest udany. Nie rozumiem tylko wielu komentarzy, którzy określają go jako pogodny, czy przyjemny. To film o fikcyjnym świecie, który przez 20 lat zbiegiem okoliczności przebił się do rzeczywistości w postaci II Rzeczypospolitej, na krawędzi jego upadku. I o grzechach, które do tego upadku doprowadziły - szaleńczej naiwności i zadowoleniu z siebie. Ta atmosfera końca wisi nad całym filmem, dlatego nawet radosne sceny wydają się tym bardziej tragiczne.

zgadzam się. A przy tej scenie miałam gęsią skórkę. Od razu zaczęłam sobie myśleć co ja bym zrobiła w takiej sytuacji...

Mocne wrażenie robią też przypisy po ostatniej scenie, że trzej przyjaciele nigdy się już nie spotkali, że wojnę przeżyło tak niewielu ludzi z tamtej klasy... To niesamowity kontrast do spokojnego życia przed wojną ukazanego w filmie, nad którym cały czas wisi jednak cień zagrożenia wybuchem wojny.