Wygląda na to, że motywy Toma Van Allena są nie za bardzo czytelne. Jest człowiekiem już na krawędzi, który działa bez planu. Bo niby po co informuje F.B.I o swoim działaniu -- najpierw chce ukarać 2 gliniarzy w ten sposób, później postanawia sam wymierzyć sprawiedliwość i buchnąć forse, po co tyle zachodu - dlaczego od razu ich nie zabił, infiltruje klimaty imprezowiczów i ćpunów ale widać, że prochy mu odpowiadają, chce jednak pomóć swojemu przyjacielowi Jimmy'emu wyrwać się z tego, pragnie też później ukarać dealerów m.in świetny handlarz Puchatek jako całe zło tego interesu, wreszcie działa w tajemnicy przed wszystkimi, ale tatuuje sobie miejsce swej tragedi na plecach wystawiająć swój motyw.
Czy to wszystko sprawia że odbieracie film jako schematyczny??? Bohater ulega całej palecie ludzkich słabości i sam nie wie kim już jest i do czego zmierza. Troche denerwował mnie jakiś nienaturalny Kilmer, ale to fakt że ma klimat z The Doors. Lubie kiedy trafia mi się obraz z niepodanymi gotowymi rozwiązaniami. Motywy postępowania są równie zagmatwane jak w "Ścieżce strachu" czy nieco bardziej może podobnym "Memento".