Kocham przyrodę i pomimo już tylu lat na karku nie potrafię się nią nacieszyć. Dlatego też filmy, które ukazują piękno otaczającego nas świata, zawsze będą miały dla mnie wartość szczególną. Niestety spory odsetek zamożnych osób uzurpuje sobie prawa do otaczającego nas świata, który niknie w oczach. Rafy koralowe zanikają, lasy przekształcane są na pola uprawne, ławice ryb prawie wyginęły, uszkodzone tankowce zalewają akweny wodne, a wszystko spowija wszędobylski plastik... Nadejdzie czas, w którym przyrodę będziemy (ludzkość) widzieć tylko na obrazach lub filmach (kinematografia) takich jak ten tutaj. Jako społeczeństwo pozostawimy po sobie „zagospodarowane” blokowiska i skute betonem połacie. Cieszę się, że przyszło mi żyć obecnie, kiedy jeszcze nie wszystko zostało całkowicie zniszczone. Smutek nadchodzi wtedy, gdy pomyślę, co po sobie pozostawimy, naszym pra-pra- wnukom.