"If.." jest pierwszym filmem z trylogii o Micku Travisie (pozostałe to "Lucky man" i "Szpital Britania") i chyba najbardziej radykalnym w swoim wydźwięku. W odróżnieniu od "Szczęśliwego człowieka", ktorego bohaterem jest konformista, starający się dopasować do każdej sytuacji, bohaterem "Jeżeli..." jest młody outsider - anarchista. Jego (i jego znajomych) totalny bunt, skierowany jest przeciwko państwowej instytucji, jaką jest szkoła, przeciw jej chierarchiczne strukturze. Przeciw dyscyplinie, przymusowi i upokorzeniom. Przeciwko edukacji, której celem jest wyprodukowanie sympatycznego i posłusznego młodego Brytyjczyka. Ich wsciekłość prowadzi w końcowej scenie do destrukcji i anarchii. Film ten doskonale wpaspwuje się w rewolucyjne nastroje jakie panowały wówczas wśród młodziezy i studentów ("If" powstał w 1968, w tym samym roku co "Easy rider") i wpisuje się w nurt kontrkultury.
Jednak ich bunt jest według mnie zwykłym odwróceniem ról. Ofiara staje się katem, wykorzystując sposoby i strategie oprawcy i nie proponujac niczego alternatywnego w zamian. Taki bunt nie moze wyzwolić, napędza raczej tę machinę systemu dominacji. Nie próbuje zmienić jej, zastanowić się nad alternatywą, tylko utrwala jej mechanizmy i sposoby działania.