Początkowo film realizować miał Nicholas Ray (autor kultowego "Buntownika z wyboru"), ale
ocenił projekt jako zbyt kontrowersyjny, scenariusz zainspirowała zaś "Pała ze sprawowania"
Jeana Vigo. Malcolm McDowell, aktor który anarchię ma wypisaną na twarzy w swym debiucie
został zaprzęgnięty przez czołowego buntownika kina brytyjskiego Lindsaya Andersona do
pierwszej części trylogii Micka Travisa (zagrał również w "Szczęśliwym człowieku" i "Szpitalu
Brytania"). Prócz samej w sobie krytyki angielskiego systemu edukacji, elitarna szkoła dla
chłopców (do podobnej uczęszczał sam reżyser) utożsamia tu Wielką Brytanię, z jej
konserwatywną obyczajowością, protestancką pruderią i skostniałą hierarchią społeczną,
zmagania społeczności uczniowskiej w kamerze Miroslava Ondricka (tak, tak, tego od Milosa
Formana) nabierają ulubionych barw twórcy "Sportowego życia" - satyry i antysystemowości
(celem ma być ukazanie rys i wypaczeń systemu, nie obalenie go), poprzez bunt trzech
młodzieńców autor pyta o możliwość uzyskania wolności i własnej tożsamości w społeczeństwie,
wbrew jego intencji obraz stał się dla wielu krytyków ilustracją dla rewolty młodzieżowej roku
1968 i towarzyszącej jej kontestacji zastanej rzeczywistości (zdaje się, że Złota Palma w Cannes
została przyzna w tym właśnie kontekście), choć przecież charakterystyczna dla Andersona
lewicowa wrażliwość społeczna stawia go niedaleko od głównego nurtu zainteresowań
intelektualnych kontrkultury.