Jeden z pierwszych filmów znanego węgierskiego reżysera Istvana Szabo. Poetycka opowieść o człowieku stwarzającym mit swojego ojca, który jednocześnie nie potrafi wyzwolić się spod jego niszczącej siły.

Bohater żyje w cieniu wspomnienia o swoim przedwcześnie zmarłym ojcu.
W wyobraźni idealizuje sobie wizerunek swojego rodzica.
Żyjąc jedynie imaginacjami,nie potrafi uwolnić się od nich i rozpocząć "dorosłego" życia .
Ojciec,który wyłania się z reminiscencji syna to niezwykle odważny,nieprzeciętny człowiek.
Rzeczywistość,którą poznaje Toko(bo takie imię nosi bohater) jest jednak inna.
Ze wspomnień osób,znających kiedyś ojca wyłania się wizerunek dobrego,ale zwykłego człowieka,nie herosa z marzeń syna.
Uwolnienie się od balastu wspomnień oznacza dla chłopaka rozpoczęcie samodzielnego życia,już na własny rachunek.
Nie jest to łatwe,ale przecież,parafrazyjąc metaforyczną finałową scenę z filmu:"Każdy musi sam przepłynąć swój Dunaj"...

Główny bohater filmu, András, po śmierci ojca w 1945 r., wychowywany jest samotnie przez matkę. Czasy, w których przyszło dorastać Andrásowi, nie należą jednak do łatwych: narasta terror stalinowski, potem wybucha powstanie w Budapeszcie, a w latach 60. Węgry wkraczają w stabilizację "gulaszowego socjalizmu". Dla bohatera nieobecność ojca jest w równym stopniu tajemnicza, co bolesna. András wymyśla więc fikcyjne biografie swego rodzica, zmienia fakty, przyczyny śmierci, zawsze dostosowując legendę ojca do aktualnych wzorców politycznych. Sam także nie umie ustalić własnego światopoglądu, miotając się między komunistycznym harcerstwem a antyradzieckimi demonstracjami studentów.