Podczas gdy amerykańskie kino głównego nurtu ma związane ręce tzw. polityczną poprawnością, kino niezaleźne wychodzi z siebie, by udowodnić, że jest bezkompromisową autorską wypowiedzią. Szczególnie mocne uderzenie zaserwował widzom Crisipin Glover, aktor co prawda ekscentryczny, ale mimo wszystko kojarzony z głównym nurtem (POWRÓT DO PRZYSZŁOŚCI, ALICJA W KRAINIE CZARÓW, itp.). Drugi z kolei wyreżyserowany przezeń film (pierwszego jeszcze nie widziałem) wręcz legitymizuje się swoją bezkompromisowością.

O co chodzi? Paul Baker (Steven C. Stewart), paralityk od urodzenia, spędza długie lata w szpitalu psychiatrycznym, odcięty od świata swoim upośledzeniem. Potrafi tylko bełkotać i wykonywać nieskoordynowane ruchy rękami, nogi natomiast ma już sparaliżowane. Ponieważ umysł ma jednak sprawny i nic innego do roboty, oddaje się marzeniom na jawie - bardzo specyficznym fantazjom seksualnym, których przedmiotem są dziewczęta o długich, puszystych włosach... W realnym świecie wszystkie te ślicznotki uciekłyby od niego z krzykiem, od czego jednak są fantazje? Tutaj każda z nich nie może się doczekać, aż zdejmie dla niego majteczki i da mu pomiętosić swoje włosy. Niektóre pozwalają sobie na znacznie więcej, jako że seksualny organ bohatera jest wbrew pozorom całkiem sprawny! Na tym jednak nie kończą się erotyczne scenariusze, powstające w głowie jurnego paralityka. W swojej końcowej fazie przybierają one znacznie bardziej odrażającą, sadystyczną postać...

Nie da się ukryć, że fantazje bohatera są po prostu chore. Jednak jakie inne miałyby być? Jako osoba stale upośledzona był odrzucony przez społeczeństwo, część z jego zgorzknienia i urazy do tych, którzy go odrzucili (z pięknymi kobietami na czele) musiała stać się częścią świata jego intymnych doznań. Pod tym względem flm Glovera jest ewenementem - wbrew temu, co przez dziesięciolecia utrwalało kino (nawet w tak znakomitych obrazach, jak CZŁOWIEK SŁOŃ Lyncha), osoba upośledzona nie jest u niego dobrotliwym świętym, tylko smutną, cierpiącą osobą, która najchętniej zemściłaby się na całym świecie za swój żałosny stan. Niestety (?), nie jest w stanie tego uczynić, pozostają tylko przesycone zmysłowym okrucieństwem marzenia.